Mijn depressieve gevoel blijft. Ik heb al ruim anderhalve week nergens zin in. Doe alles omdat het moet en omdat niet-doen nog slechter is. Dan wordt het hier een puinhoop. En van puinhopen wordt een mens meestal niet vrolijk.
Ik mis Justin.
Ik mis een stuk levensinvulling. Leven, plannen, toekomst.
Ik voel me leeg en verdrietig.
Nu Peter en ik allebei thuis zijn, verloopt het 's ochtends veel soepeler dan voorheen. Peter gaat eerst douchen, daarna stapt Elio met mij onder de douche. Om acht uur zitten we aan tafel, soms voor de televisie, en ontbijten. Peter brengt Elio naar school.
Om kwart voor negen zijn we samen beneden, aangekleed en wel, en wachten op wat komen gaat.
Elio gaat gewoon z'n gang. Hij kan uren alleen spelen, zoekt vriendjes op en gaat met plezier naar school, muziekles en zwemles. Hij gaat door, onverstoorbaar. Hoe doet hij dat?
Het is zo stil in huis.
Geen ruzies, geen geschreeuw, geen gestoei, geen geschater.
Juist deze rust, deze stilte, maakt het gemis zo voelbaar.
Justin kon het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Net als Elio trouwens, maar Elio werd vaak tot ondeugend gedrag aangespoord door z'n broertje.
Justin vroeg veel aandacht. Ik was me voortdurend bewust van zijn aanwezigheid. Hij kon zich niet lang achter elkaar vermaken, deed eigenlijk voortdurend een appèl op me. Hij WAS er altijd. Elio kon je gemakkelijk een tijdje vergeten; hij vroeg niets, ging op in zijn spel. En als ze samen speelden was dat nogal luidruchtig.
Ik was zelden alleen.
Op dinsdag en donderdag, de dagen dat Justin tot vijf uur op de crèche was, werkte ik in de ochtend. Daarna ging ik Elio uit school halen. Meestal gingen we dan getweeën op pad: naar de bieb, de kapper of de supermarkt. Met Elio kon ik ook dingen voor mezelf doen, even kleren passen bijvoorbeeld. Met Justin was dat veel minder goed mogelijk. Hij ging zeer regelmatig aan de wandel en wilde vaak iets anders dan wat ik wilde.
Op niet-crèche-dagen was ik eigenlijk altijd met Justin. Samen thuis, soms met bezoek, of samen ergens naartoe. Stad, tuincentrum, apotheek, speeltuin, muziekles, consultatiebureau, dokter, tandarts, zwembad, postkantoor, HEMA, noem maar op.
Justin werd bijna altijd 's nachts wakker. Hij was z'n speentje kwijt, of z'n knuffel, moest naar de wc of kon niet slapen. 's Ochtends kwam hij vaak nog even bij ons op zolder liggen. Hij nam dan een hele berg knuffels mee, legde ze tree na tree op de trap en dook met zijn armen vol bij ons in bed. Na een paar minuten zei hij steevast: 'Mammie, zullen we er maar uit gaan, ik kan écht niet meer slapen.'
Elio wordt nooit wakker 's nachts en kan tot acht uur uitslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten