DAGBOEK 22 oktober 2002

Het is herfstvakantie. Gisteren zijn Elio en ik naar een museum geweest. Straks gaan we met vriendinnen en hun kinderen naar Amsterdam om het VOC schip te bewonderen.
Ik doe het maar gewoon, dat lijkt me het beste.
Maar het is niet gewoon.
Alles is anders.

Om beurten lezen Peter en ik Elio 's avonds voor en blijven bij hem liggen totdat hij slaapt. Hij klaagt vaak over een raar gevoel in zijn buik, het lijkt op honger. Maar het verdwijnt niet na het eten van een koekje of een appel. Is het verdriet?

Donderdagavond heb ik bij een paar meiden van de musicalclub thee gedronken. Ze hadden me uitgenodigd. Het was mijn eerste avondje weg van huis. Het voelde heel onwerkelijk, alsof ik een vreemde, onbekende wereld was binnengetreden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten