Ik hoop dat Johnny in de hemel is. Onder de vleugels van mijn moeder. En dat hij het goed heeft. Als hij bij mijn moeder is, dan heeft hij het goed.
Veel spullen van hem heb ik niet meer. Zijn kamer heb ik opgeruimd, die is daarna nooit meer gebruikt. Z'n kleren heb ik weggegeven. De kinderen hadden niet zo veel in die tijd. Ik heb wat tekeningen en dingen van school bewaard. Een zwaan met watten, z'n eerste moederdagcadeau. En ik heb een fotoalbum. Daar zitten ook de brieven in die ik gekregen heb na zijn overlijden. Er heeft altijd een foto van Johnny in huis gehangen.
Ik ga één keer in de zes weken naar het graf. Vroeger liep ik er iedere dag langs, maar echt bezoeken deed ik elke zes weken. Mijn moeder, m'n man en Johnny liggen bij elkaar. Ik mag er ook nog bij.
Kaarsen brand ik niet. Op de verjaardag en sterfdag van Johnny zet ik een bloemstuk op het graf. Dat is dan voor alledrie. Mijn andere kinderen en kleinkinderen gaan nooit mee. Dat geeft niet. Het is míjn verdriet. Ik wil er niemand mee opzadelen.
Fragment uit het interview met de moeder van Johnny, gehouden op 23 maart 2006.
Johnny is plotseling overleden in 1963, hij was toen viereneenhalf jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten