Ik geloof in een hogere macht. Ik zie het zo: er is een schrijver die een boek heeft geschreven waar ik in voor kom. Iedereen heeft zijn eigen boek. We leven onze eigen hoofdstukjes. Dat is complex en heel knap gedaan door die schrijver. Ik geloof niet in toeval. Maar als het leven een les is, weet ik niet wat de boodschap van het overlijden van Jerome is. Ik zou het boek willen herschrijven.
Ik ben meer met de dood bezig dan vroeger. Ik ben bang voor de dood. Als ik in bed stap voel ik angst. Angst om zelf dood te gaan, zodat ik niet meer weet hoe het met mijn gezin gaat.
Als er iets bijzonders gebeurt, hebben we de neiging om daar een verklaring voor te willen vinden. Ik was een keer alleen op de begraafplaats. Het was mooi weer, windstil. Bij Jerome staat een molentje. Het ging draaien. Alleen dat molentje. Terwijl er een heleboel stonden. Aan de ene kant wilde ik geloven dat het een teken van hem was. Aan de andere kant dacht ik: was er toch niet een klein beetje wind?
Het geloof zegt: 'Het is zo', de wetenschap zegt: 'Nee, ik ga er eerst een verklaring voor zoeken.' Het is altijd hinken tussen die twee. Ik heb daar nog geen balans in gevonden. Ik zit ermee dat je dingen in een ander perspectief gaat zien, gaat interpreteren als een teken. Ik ben bang dat ik mezelf in de maling ga lopen nemen.
Fragment uit het interview met de vader van Jerome, gehouden op 24 november 2005.
Jerome is in 2003 plotseling overleden toen hij 3 jaar en 8 maanden oud was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten