Dood is een doorgang. We verliezen ons idee over onszelf, ons lichaam en onze geest. Dood is de ultieme re-identificatie. Een nieuw leven, een nieuwe kans. We sterven ook niet buiten onze wil. In een van mijn boeken staat: 'Elke dood is een vrije keus. Niemand sterft buiten zijn wil.' Niemand. Omdat we in een hoger bewustzijn weten: doodgaan is niet het eind. Eigenlijk willen we dóór met leven.
U betoogt dat de mens zelf zijn ziekte creëert?
Ja, met onze gedachten, keuzes, handelingen.
Is dat een absolute waarheid?
Natuurlijk.
Een kind van drie jaar krijgt kanker. Is dat ook zijn eigen wil?
Natuurlijk.
Kunt u dat uitleggen?
De ziel van dat driejarige kind is geen drie jaar. Die is al heel oud, tijdloos. En de ziel kiest voor die vorm van ziekte om redenen die alleen helder zijn voor die ziel. (....) De oude, eeuwige ziel in dat lichaampje heeft een speciale reden in ruimte en tijd om het leven te ervaren op die wijze.
Wat kan die reden zijn?
Wie zal het zeggen? Ik kan er een bedenken voor je. Veel zielen die huizen in stervende kinderen doen dat niet voor hun eigen groei, maar voor de groei van anderen. In aardse termen: de dood is bedoeld als gift voor de mensen rondom het kind, om hen iets te leren en te laten begrijpen van de fundamenten van het leven. Door zo'n ingrijpende gebeurtenis ervaar je een dieper bewustzijn, je wordt een wijzer mens. Mij is verteld dat overleden kinderen engelen zijn, kleine, lieve engelen. Ze komen hier voor een dag, een week, een maand of een paar jaar. Ze hebben al vele levens geleefd en al vele malen ouderdom ervaren, dus ze missen niets.
Fragment uit het interview met Neale Donald Walsch in het tijdschrift Felderhof, oktober 2006. Neale Donald Walsch is bekend geworden met zijn bestseller Een ongewoon gesprek met God.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten