Na zulke intensieve dagen, gecombineerd met een enorme moeheid, knapt er iets.
Vandaag was ik plotseling in tranen aan de telefoon. Nota bene met een wildvreemde mevrouw. Ze had een klacht over een artikel van mij dat volgens haar totaal niet klopte. Ik had het vlak voor Justins overlijden geschreven en het was geplaatst zonder overleg, zonder door iemand gecontroleerd te zijn. Ik zei dat 't echt niet de bedoeling was geweest en ik wel een rectificatie zou schrijven. En toen barstte ik in huilen uit, stamelde plompverloren dat ik me niet zo goed voelde omdat mijn zoontje plotseling is overleden. Ze bond onmiddellijk in.
Ook tijdens zangles kon ik mijn tranen niet bedwingen. Muziek raakt zo diep en onverwacht. Gelukkig was mam in Leiden en kon me even opvangen. Ik ben zo ontzettend kwetsbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten