Ze hebben mij gewoon laten bevallen van Bob, misschien was een keizersnee beter geweest voor z'n longen. Maar het feit blijft dat z'n hart heel slecht was. Ik heb geen had-ik-maar-gevoel, geen schuldgevoel. Ik heb een echo laten maken, daardoor was ik een beetje voorbereid. In het ziekenhuis stond alles klaar, we hebben er alles aan gedaan om het zo 'rustig' mogelijk te laten verlopen. Voor iedereen.
Fragment uit het interview met de moeder van Bob, gehouden op 14 november 2005.
In mei 2003 is er met 25 weken zwangerschap een pretecho gemaakt. Daaruit bleek dat Bob een 'duidelijk gecompliceerde hartafwijking' had. Na de (normale) bevalling bleek er veel meer aan de hand te zijn. Bob heeft drie uur geleefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten