INTERVIEW met de moeder van Jip THEMA : schuldgevoel

Ik denk dat alles in het leven vaststaat en alles voorbestemd is. Bij de geboorte staat al vast hoe je leven gaat verlopen en wanneer je zult sterven. Het lijkt of het allemaal eigen keuzes zijn die we maken, maar dat is niet zo. Anders kan het leven nooit lopen zoals het moet lopen.

Omdat alles vaststaat had ik er ook niets aan kunnen doen om het te voorkomen. Ik kan er niets aan doen, niemand kan er iets aan doen. Jip had een keelontsteking en dat was het, er was niets achter te zoeken. Ik kan me ook geen schuld aanpraten. Ik heb geen schuldgevoel. Ik voel me totaal niet verantwoordelijk voor zijn dood. We hebben alles gedaan wat we konden en we konden het niet voorkomen. Zelfs als hij in het ziekenhuis had gelegen op dat moment, zou hij ook zijn overleden. Er was niets aan te doen, het was niet te voorzien. Dat hebben de artsen ook gezegd.


Fragment uit het interview met de moeder van Jip, gehouden op 5 november 2006.
Op tweede paasdag 2005 voelt Jip zich niet lekker en moet overgeven. Een paar dagen later constateert de huisarts een keelontsteking en schrijft antibiotica voor. Jip knapt wat op tot hij op de fatale zaterdag z'n medicijn uitspuugt, overgeeft en 's nachts komt te overlijden. Jip was toen ruim vierenhalf jaar oud.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten