DAGBOEK 29 januari 2003

De dood hangt als een soort zwarte sluier over onze laatste vakantie in Frankrijk - de vakantie waarna Justin twee dagen na thuiskomst plotseling overleed - en lijkt zich steeds verder over het verleden uit te spreiden. Het tast dierbare herinneringen aan, vervormt beelden, verpest favoriete liedjes.

Ik kan niet meer zonder pijn denken aan onze heerlijke zomers op Ameland, het kamperen in de grote opblaastent op Franse campings, de middagen in de speeltuin en bij de 'pompjes', de zondagen in het bos, de ritjes in de auto met twee slapende kinderen op de achterbank. Zelfs zoiets banaals als zwemles is beladen geworden. Justin ging vaak mee om naar Elio te kijken. Als ik daaraan denk, besef ik dat Justin nooit naar zwemles zal gaan. Justin nooit zit aan bijna alles vastgeplakt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten