Een paar dagen voordat ik zou beginnen met een nieuwe baan is Ariëlle overleden. Mijn vrouw en ik waren net vier maanden terug uit Suriname. Ik heb daar familie en heb er na mijn opleiding twee jaar gewoond en gewerkt. Daar heb ik ook mijn vrouw ontmoet: een Braziliaanse die sinds haar negende in Suriname woonde. Toen ze zwanger werd van Ariëlle wilden we voor onze dochter een betere toekomst in Nederland opbouwen.
Ik kreeg een maand uitstel van mijn nieuwe werkgever en moest daarna meteen fulltime aan de slag. Vier weken later werd ik ontslagen. Dat was waardeloos. Mijn hele wereld was ingestort door het overlijden van Ariëlle. De enige houvast was een vaste baan, zodat mijn vrouw naar Nederland kon komen. Zij was ondertussen terug gegaan naar Suriname omdat ze geen vergunning had. En ze was weer zwanger.
Er gebeurde zo veel in korte tijd... Het was heel hard. Ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen. Mijn familie en mijn vrouw zeiden steeds dat ik moest solliciteren. Maar ik was daar helemaal niet toe in staat! Ik wist niet eens wat ik wilde. Ik zou absoluut niet goed overkomen in een sollicitatiegesprek. Ik voelde me enorm onder druk staan.
Toen bood de baas van een discotheek op Terschelling mij een jaarcontract aan. Dat was geweldig. Ik heb er vijf minuten over nagedacht en ja gezegd. Ik was gek als ik het niet zou doen. Ik kon tot rust komen. De discotheek was buiten het seizoen gesloten. Ik heb zes maanden alleen in een huis boven de disco gewoond en de hele tent opgeknapt. Dat was voor mij een heel prettige tijd. Niemand oefende druk op me uit. Niemand frustreerde mij. Ik kon de dingen in mijn eigen tempo doen. Als ik geen zin had om iets te doen, deed ik het niet. Dat is heel belangrijk voor me geweest.
Ik vind niet dat werken helpt. Werken helpt om je gedachten ergens anders op te richten. Maar je moet er niet in doordraven. Je kunt het verdriet ook wegdrukken in plaats van verwerken.
Het zoeken naar een baan was moeilijk. Ik moest een inkomen hebben, ik moest door. Maar eigenlijk wil je dat niet want je bent bezig met rouwen. Ik kreeg daar niet de tijd voor die ik nodig had. Dat heeft me erg tegengestaan. Ik praat er nog steeds over met een maatschappelijk werkster.
Ik heb veel sollicitatiebrieven geschreven en gesprekken gevoerd. Na het eerste gesprek waarin ik niet verteld heb over Ariëlle ben ik aangenomen.
Fragment uit het interview met de vader van Ariëlle, gehouden op 16 maart 2006.
Ariëlle is in 2002 plotseling overleden toen ze bijna zevenenhalve maand oud was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten