DAGBOEK 24 februari 2003

Mijn derde EMDR-sessie* is achter de rug. Weer had ik moeite om mij te concentreren. Volgens de psychologe zat ik teveel in het beeld, terwijl ik er alleen naar moest kijken. Ik zag Justin en wilde hem in mijn armen nemen, hem wiegen, sussen, en 'ga maar lekker slapen' zeggen. De tranen kwamen toen de psychologe zei 'concentreer je maar op het beeld en denk 'ik ben een slechte moeder.' Vervolgens moest ik denken dat ik een goede moeder was. Dat lukte niet. Ik voelde een muur tussen mij en het beeld ontstaan, eerst een muur van glas, later eentje van steen. Het klonk me zo ongeloofwaardig in de oren 'je bent een goede moeder', telkens hoorde ik een stemmetje zeggen 'nee, je bent geen goede moeder, kijk maar, je doet NIETS.' De muur werd steeds dikker. Op een gegeven moment werd ik boos en bonkte met mijn vuisten op de muur. Ik klom er zelfs overheen en schreeuwde tegen de huisarts in de spreekkamer - terwijl hij aan het telefoneren was - 'kijk dan, doe IETS!' Maar er gebeurde niets. Alles ging onverstoorbaar verder. En ik schreeuwde maar en bonste maar. Dat ging zo een tijdje door.

Het gevolg ervan was dat mijn gevoel van 'ik doe niets' veranderde in een gevoel van machteloosheid: ik vocht wel, ik deed wel iets, maar het had geen invloed, ik had geen grip op de situatie. Er borrelde een zinnetje op: 'ik heb verloren, ik kan het niet winnen.' Dit is een draaglijker gevoel dan het gevoel dat ik niets gedaan heb.


*Eye Movement Desensitization and Reprocessing, afgekort tot EMDR, is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van traumatische ervaringen. (zie ook http://www.emdr.nl/)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten