In de eerste maanden na het overlijden van Milan was het contact tussen mijn man en mij intenser, misschien omdat we beseften dat het leven ineens afgelopen kan zijn. We hebben ook een periode gehad dat het minder ging, dat we een beetje langs elkaar heen leefden. Ik vond hem heel gesloten, hij is een binnenvetter, had het er niet meer over. Als ik dat constateerde zei hij: 'Wat moet ik dan zeggen?' Hij kan er heel moeilijk mee overweg, ik denk dat ik daar makkelijker in ben. Maar ik ben ook veel opener. Er zijn tijden geweest dat ik merkte dat hij er mee bezig was, het moeilijk had en dan zei ik bepaalde dingen niet om hem niet lastig te vallen. Dan dacht ik: ik zoek het zelf wel uit, en dat is natuurlijk niet goed. Toen ging ik me terug trekken. Ik had zelf ook zoveel aan m'n hoofd. Nu gaat het weer beter. Het is hechter dan het ooit geweest is.
Fragment uit het interview met de moeder van Milan, gehouden op 24 mei 2006.
Milan is in 2002 plotseling overleden toen hij bijna drieënhalf jaar oud was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten