Ik vind het moeilijk om af te spreken met vrienden waar we 'vroeger' veel mee optrokken. Moeilijk om met hen dezelfde dingen te doen als we deden voordat Justin overleed. Vooral als er kinderen bij zijn. Ik kan het gewoon niet aan om met een compleet gezin te zijn. En vooral niet om broers en zusjes met elkaar te zien spelen. Maar hoe maak ik dat duidelijk zonder te kwetsen?
Ik heb ook behoefte om mij terug te trekken, om het zelf weer te doen. Zo blij als ik was met alle hulp en aandacht de afgelopen maanden, zo verstikkend voelt het nu. Hoe volg ik mijn gevoel zonder asociaal te zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten