Ik ben zwanger.
Vanochtend hebben we stiekem, terwijl Elio nog sliep, de test gedaan. Ook dit soort ongelooflijke dingen kunnen dus gebeuren! We hebben nota bene slechts één keer gevreeën in de vruchtbare periode. Het overviel ons. Daar zat ik dan, op de rand van het bad, met een bekertje urine in de ene en een teststaafje in de andere hand. Ik moest lachen en huilen tegelijk en kon alleen maar denken: ik ben zwanger omdat Justin dood is. Justin is dood en daarom ben ik zwanger.
We zijn 's middags naar pap en mam gereden om het te vertellen. Dat was emotioneel. We willen het verder nog even stil houden, ook voor Elio, er kan nog zoveel mis gaan. Eerst zien dan geloven. Terwijl ik er bij de twee andere zwangerschappen gewoon vanuit ging dat er negen maanden later een kind zou zijn.
Het is mooi dat het mocht gebeuren in een tijd waarin ik - denk ik - door de ergste diepste rouw heen ben. Een periode waarin ik me concentreerde op het muscialoptreden en me goed voelde. Tot nu toe het beste moment om zwanger te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten