De zon schijnt. Elio en ik zijn op weg naar de stad, op de fiets, en besluiten spontaan om het grafje te bezoeken. We geven de viooltjes water en verwijderen verdorde blaadjes en bloemen. Elio is verheugd over de uitbundig bloeiende narcissen. Er ligt een tuinslang op het pad, Elio pakt deze en besproeit de perken. Als we weg gaan zeg ik: 'Dag Justin.'
Elio: 'Slaap maar lekker.'
Ik: 'Slapen, het is zulk mooi weer?!'
Elio: 'Speel maar lekker, misschien is er wel een speeltuin dood en is die ook in de hemel en kun je daarin spelen.'
Terwijl hij dit zegt kijkt hij omhoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten