INTERVIEW met de vader van Ariëlle THEMA : afscheid

Het ging helemaal niet goed met Ariëlle toen ik haar op zo'n behandeltafel met wielen neerlegde en de artsen met haar wegrenden. Ze keek me nog een keer aan, daarna zakten haar ogen dicht. Dat was ons afscheid. Maar het was geen bewust afscheid. Helaas.

Dat ik geen afscheid heb kunnen nemen vind ik niet zo erg. Waar ik wel een trauma aan overgehouden heb, is het handelen van de huisarts. Zij heeft niet tegen ons gezegd dat ze aan een hersenvliesontsteking dacht. Ik heb nog steeds het idee dat als zij goed gehandeld had, mijn dochter in ieder geval nog een kans had gehad. Ik ben wél heel erg op tijd geweest. Ik had al om kwart voor zes 's ochtends in het ziekenhuis kunnen zijn. Twee uur eerder, dat is veel in zo'n situatie.

De arts vindt dat ze geen fout heeft gemaakt. Ik vind van wel. Ze moet daarop gewezen worden, dit mag niet nog een keer gebeuren. Het interesseert me helemaal niet of zij dan uit haar functie gezet wordt. Daarin ben ik misschien wat harder geworden. Je bent als arts bezig met mensenlevens. Daar heb je voor gekozen. Als ik fouten maak op mijn werk word ik er ook op afgerekend.

Ik heb de medische geschillencommissie aangeschreven en formulieren ontvangen om een klacht in te dienen. Ik moet een brief schrijven over wat er gebeurd is. Dat heb ik nog niet gedaan. Dan moet ik aan de slag met haar dood. Met de negatieve dingen. Hoe het wellicht voorkomen had kunnen worden. Ik ben daar nu niet toe in staat. Ik ben een paar keer begonnen, maar als ik alleen al de naam van die arts zie voel ik woede. Ze heeft me nog bozer gemaakt dan ik al was door tijdens een gesprek met ons alles naast zich neer te leggen. Huilend is ze weggelopen. Maar ze heeft geen 'sorry' gezegd of  'ik had het anders moeten doen.' Het is het laatste wat ik nog voor Ariëlle kan doen. Misschien doe ik het vooral voor mezelf, zodat ik het los kan laten. Ariëlle zal ik er nooit mee terug krijgen.

Ik weet niet of het erger is om je kind plotseling te verliezen of na een ziekbed. Een lang ziekbed is geen prettige periode. Ik heb vijf uurtjes stress gehad. Ik ben blij dat Ariëlle geen of weinig pijn heeft gehad, dat haar zwaar lijden bespaard is gebleven. Ach, je kind is dood, dát is erg.


Fragment uit het interview met de vader van Ariëlle, gehouden op 16 maart 2006.
Op een woensdag in augustus 2002 heeft Ariëlle lichte verhoging en is wat onrustig. Haar ouders ontdekken twee rode vlekjes op haar buik. Binnen een kwartier zijn dat er vijftien. De volgende morgen overlijdt Ariëlle in het ziekenhuis aan de gevolgen van hersenvliesontsteking. Ze was toen zevenenhalve maand oud.


1 opmerking:

  1. hier ook een zoontje verloren(vorig jaar November 2012) en ik verwijt de oude huisarts ook nalatigheid en aansprakelijkheid. Ik ben bezig met een advocaat. Ik wil niet teveel kwijt op i-net, maar mijn mannetje had heel veel rode plekjes, hoge koorts, spugen, en kon niet goed op zijn rechterbeentje staan en had wat ik dacht stuipen(KA zei dat het trekkingen waren,achetraf). Oude HA heeft niet juist gehandeld en zich teveel gefixeerd/gefocust op het overgeven! en niet verteld wat die plekjes dan wel waren, wel gezegd dat het niet de plekjes waren, die ik dacht dat het waren! Nu na obductie had hij geen menigitis, maar dat hij al ernstig ziek was bleek na obductie. Verslag van het ziekenhuis is dat het ziektebeeld dat hij had, overeenkomt met: sepsis/meningitis! En er waren twee ontstekingshaarden in zijn beide longen in de bovenste longkwabben! HA had geluisterd en de KA in het zieknhuis plus een longscan die niks uitwees!!! Van zijn waardes val je steil achterover en voel ik me knap ziek! 12 uren later hebben we het hierover. En de HA zei de volgende dag dat ik het terug zou koppeln aan hem of de SEH moest bellen als zijn toestand zou verslechteren, jajaja...Een kind dat al 4 dagen spuugt word zwak en wilt als hij dan niet hoeft te spugen alleen maar slapen!!!Lekker afschuiven ik was die ochtend al bij hem HIJ had MOETEN HANDELEN!!! Ik kan zo nog wel doorgaan, MAAR met een baby/mensenleven/kinderen neem je geen risico, je sluit dingen UIT! Dat is je werk als arts zijnde leg je een EED AF om levens te redden!!! Over de ambulance broeders ben ik ook niet tevreden en de politie ook niet!!!MIjn baby is nog net geen 17 Maandjes geworden!! Graag zou ik in contact komen!

    BeantwoordenVerwijderen