INTERVIEW met de vader van Bartje THEMA : afscheid

Kort voordat Bartje doodging hebben we bij ons thuis een heel fijn weekend gehad. Later beschouwde ik dat als afscheid. Ik ben blij dat we dat meegemaakt hebben. Ik heb niet letterlijk afscheid genomen. Als ik dat wel had kunnen doen, was het misschien een kleine troost geweest. Maar ik weet eigenijk niet of afscheid nemen het verdriet tempert. Zijn dood was een verlossing en een tragedie tegelijkertijd. Het lijden hield op, maar wij verloren - toch nog onverwacht - ons kind voor de tweede keer.

Ik denk dat toen de beerput pas echt werd opengetrokken: toen kwam de lawine aan gevoelens. Als ouder van een ziek kind verdring je de wetenschap dat je kind doodgaat. Maar op het moment dat je kind sterft kun je er niet meer omheen. Dan komt de klap. En ondanks het feit dat we er min of meer op voorbereid waren kwam die keihard aan. Ik weet zeker dat veel vrienden en kenissen gedacht hebben dat het een soort opluchting was en wij eindelijk weer een normaal leven konden gaan leiden. Maar dat was niet zo.


Fragment uit het interview met de vader van Bartje, gehouden op 15 oktober 2006.
Bartje is bijna verdronken toen hij zestien maanden oud was en daardoor meervoudig gehandicapt geraakt. In 1990 is hij overleden aan de gevolgen van epilepsie. Hij was toen bijna zeven jaar oud.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten