INTERVIEW met de moeder van Jasmijn THEMA : afscheid

Eigenlijk ben ik blij voor Jasmijn dat het zo plotseling is gegaan. Dat klinkt misschien raar, maar als ik geweten had dat ze dood zou gaan, wat had ik dan tegen haar moeten zeggen?

Ik had ook niet gewild dat ze heel lang ziek zou zijn geweest, dat ze had moeten vechten tegen een of andere vreselijke ziekte. Dan kun je afscheid nemen, maar hoe? Moet je dan zeggen: 'Je gaat nu weg bij papa en mama en we zien je niet meer?' Hoe kun je nou afscheid nemen van een kind? Jasmijn overleed tijdens het reanimeren. Als ik haar hand had vastgehouden of zo was dat ook geen afscheid geweest: ik wist niet dat ze dood zou gaan. En ik denk echt niet dat ik het daarna minder zwaar zou hebben gehad.

Ik weet niet wat 'beter' is. Wij hadden geen ziek kind. Ik denk dat het op den duur allebei even erg is. Dat het gemis van een overleden kind in alle gevallen hetzelfde is. Maar dat de schok voor ons groter was door het plotselinge van het overlijden. Als een kind ziek geboren wordt, of later ziek wordt, heb je die klap al gehad op het moment dat je het bericht van de diagnose krijgt. Wij hadden een paar uur voor het overlijden nog een rondspringend kind.


Fragment uit het interview met de moeder van Jasmijn, gehouden op 2 november 2006.
Jasmijn voelde zich op eerste paasdag 2003 niet zo lekker en klaagde over pijn in haar nek.
Twintig uur later is ze overleden aan Meningokokken B sepsis. Ze was ruim vierenhalf jaar oud.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten