We zijn superpanisch geworden om de gezondheid van de kinderen na het overlijden van Floris. Dat slapen bijvoorbeeld: ze liggen op speciale alarmsysteemmatrassen. Er mag nooit een speeltje of zo in hun bedjes liggen. Als een van ons vergeet om het alarm aan te zetten, kan de ander daar woedend om worden.
Het is een groot geluk om nog twee kinderen te krijgen, nóg een tweeling! Maar het is ook extreem druk. Je móet wel doorgaan. De zwangerschap was heel anders. Ik was me er voortdurend bewust van dat ik zomaar een kind kon verliezen. Ik heb de tweeling zo lang mogelijk in m'n buik proberen te houden. In het begin voelde ik me schuldig naar Floris toe. Er zouden twee jongetjes komen die de aandacht van z'n moeder gingen opeisen. Nu denk ik dat ze gestuurd zijn. Een van de twee lijkt sprekend op hem. We hebben de tweeling kennis laten maken met Floris: meteen na de geboorte zijn we met de maxi-cosi's naar het grafje gereden en hebben hen voorgesteld.
Fragment uit het interview met de moeder van Floris, gehouden op 6 februari 2006.
Op een dag in augustus 2003 is Floris een beetje lodderig. Als zijn vader 's avonds - voordat hij naar bed gaat - nog even bij de kinderen gaat kijken, treft hij Floris levenloos aan. Anderhalf uur reanimeren mag niet baten. Floris is ruim twee jaar oud geworden. Als hij overlijdt is zijn jongste broertje acht maanden oud en zijn tweelingzusje ruim twee jaar. In augustus 2004 worden zijn tweelingbroertjes geboren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten