INTERVIEW met de vader van Bartje THEMA : familie & vrienden

Mijn familie kon niet met de situatie omgaan. Na de bijna-verdrinking van Bartje zijn we teruggegaan naar Nederland. We voelden ons heel erg alleen met onze problemen in de VS. We hoopten op wat steun van familie. Maar de hoeveelheid hulp en betrokkenheid die we van hen kregen, viel enorm tegen. Je verwacht eigenlijk meer van familie dan van vrienden. Dat maakte de frustratie nog groter. Ze hebben dingen gezegd als: 'Was dat kind maar dood, dat zou beter voor jullie zijn.' Het heeft uiteindelijk geleid tot een soort verbittering. Een verwijdering.

Met een aantal vrienden is het contact verwaterd. Dat is pijnlijk. Het is makkelijker om vrienden te verliezen dan om er vrienden bij te krijgen. Het is wel zo - nu er wat tijd verstreken is - dat we wat milder zijn geworden. We hebben meer begrip voor de gevoelens van de mensen om ons heen.

Ik denk dat je voor elke situatie vrienden 'uitzoekt'. Met sommigen ga je feesten, met anderen sporten, met weer anderen kun je praten. Ik kon dat wel scheiden. Je kunt gewoon niet van iedereen verwachten dat ze met je mee kunnen voelen en praten.

Ik heb geleerd dat je er moet zijn voor mensen. Ook al weet je niet wat je moet zeggen. Sla een arm om ze heen en zeg dat je het niet weet. Dat is voldoende.


Fragment uit het interview met de vader van Bartje, gehouden op 15 oktober 2006.
Bartje is bijna verdronken toen hij zestien maanden oud was en daardoor meervoudig gehandicapt geraakt. In 1990 is hij tamelijk onverwacht overleden aan de gevolgen van epilepsie. Hij was toen bijna zeven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten