Justin overleed volkomen onverwacht op 29 augustus 2002. Hij was bijna vier. Gedurende twee jaar na zijn overlijden heb ik een dagboek bijgehouden. Op deze weblog staan fragmenten uit dit dagboek, fragmenten uit mijn interviews met andere ouders van een overleden kind, alinea's uit troostboeken, troostmuziek, gastblogs en nieuwe stukjes. Ik bied mijn weblog aan als platform voor alle ouders van een overleden kind om het verdriet én het vertrouwen in het leven te delen.
DAGBOEK 24 juli 2003
Ik beweeg me als een schim over de camping. Ik vermijd elk contact, behalve het hoogst noodzakelijke. Terwijl ik soms bijna ontplof van verdriet. Wat dus ook gebeurde: ik ben in een gigantische huilbui geschoten tijdens de afwas in het washok. Gewoon doordat ik inging op de uitnodiging voor een kletsje van een belangstellende campinggenote. Alle opgekropte emoties zochten een uitweg. Tot ontsteltenis van de nietsvermoedende ander. Vreemd genoeg kon ik na deze uitbarsting wel met haar over het weer en het stokbrood keuvelen. De dood van Justin is te groot om alleen te dragen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Lizzy,
BeantwoordenVerwijderenGaat dit over vandaag of over 2003? Hoe gaat het met je? Telkens weer als ik jouw blog lees komt veel oud leed van mij ook naar boven. Deze week is het 11 jaar geleden dat Charlot overleed op de 27ste.
Jouw blog s een groet steun voor ouders die een kind verloren.