DAGBOEK 7 oktober 2003

Elio en ik zijn deze week twee keer, tijdens de middagpauze, naar de begraafplaats geweest. We hebben boterhammen gegeten tussen de grafstenen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Een keer ben ik teruggereden nadat ik hem bij school had afgezet. Ik heb toen een hele tijd op de grond voor het grafje gezeten. In de zon. Wachtend. Wachtend op wat? Ik weet het niet. Ik werd er wel rustig van.

1 opmerking:

  1. Voor een moeder van een overleden kind kan het ook heel normaal zijn. Fijn dat je zoon mee gaat. Een bijzonder moment voor jullie beide.

    BeantwoordenVerwijderen