Peter en ik zijn naar de herdenkingsbijeenkomst in het LUMC* geweest. Eerst hebben we in een groepje met zeven andere ouderparen ons verhaal verteld. Daarna zijn we naar de aula gegaan. Daar zaten enorm veel ouders. Vooral dat aantal was indrukwekkend: zo véél ouders! En dus zo veel kinderen die in het afgelopen halfjaar zijn overleden. Er werd klassieke muziek gespeeld, er was een voordracht en er werden gedichten voorgelezen. Ik had steeds het gevoel dat ik in de verkeerde zaal zat, dat het niet over mij ging. Totdat de namen van de kinderen werden opgenoemd. Bij elke naam werd een bloem uit een groot boeket gekozen en in een vaas gezet. Justin Valentijn Diez. Pats, de klap kwam hard aan. Ons kind. Ik ving de meelevende blik van een moeder naast me op en kon alleen nog maar huilen.
*LUMC: Leids Universitair Medisch Centrum
Geen opmerkingen:
Een reactie posten