DAGBOEK 15 maart 2015


Op 6 januari 2013 ben ik samen met Astrid Feitsema naar het herdenkingsconcert van Stichting Lost a Child geweest. Georganiseerd ter nagedachtenis van Danique, die exact een jaar eerder aan koolmonoxidevergiftiging was overleden.

Alles was eigenlijk bijzonder die zondag. Ik had met Astrid afgesproken voor het CS in Amsterdam. We hebben elkaar leren kennen via facebook en zijn allebei moeder van een overleden kind (zie gastblog). Het klikte meteen. Omdat we ruim op tijd waren, besloten we een late lunch te nuttigen in een piepklein Italiaans restaurantje, door Johannes van Dam bekroond met een 9.5. Slechts één andere tafel was bezet. We werden allerhartelijkst ontvangen en bediend, en genoten van een perfecte maaltijd. Toen we vertelden dat we op weg waren naar Paradiso vroeg iemand nieuwsgierig wie daar optrad. 'Nou, er is een speciaal concert voor ouders en familieleden van overleden kinderen.' Ai, dat was even schakelen. Bij het afrekenen vroeg de eigenaar of hij ons een knuffel mocht geven. Als vader. Om ons een hart onder de riem te steken.

Er stond een lange rij voor Paradiso. Veel mensen waren paars-zilver gekleed. Binnen heerste er een opgewonden sfeer, kinderen verzamelden zich vlakbij het podium, de zaal was barstensvol. Ik liet het maar over me heen komen. De meeste gasten kenden Danique op de een of andere manier persoonlijk. Wij niet, maar dat deed er niet toe. Wij herdachten gewoon ons eigen kind. Toen een foto van Justin op een groot scherm geprojecteerd werd, stroomden de tranen over m'n wangen. Astrid sloeg een arm om me heen. Daar stonden we dan, op het balkon, twee moeders die elkaar amper kenden, maar een groot gemis deelden. En daar ging het om. Op die bijzondere zondag.

We hebben elkaar sindsdien niet meer gezien. Maar we volgen elkaar wel. Vandaag las ik haar blog en ik vind 'm goed! Ik was ook verrast. Ik had nog nooit van Rene Gudé gehoord (het spijt me), en vandaag drie keer achter elkaar. Een man die uitspraken doet die je richting geven. Van zulke mannen houd ik. Helaas is hij er niet meer. Maar zijn uitspraken wel. Onder andere in het Blog van Astrid.