Ik ben niet zozeer te druk in tijd maar er komt wel veel mijn hoofd binnen en dat moet ook allemaal weer bezinken. Daarom voelt het soms wel als druk-druk-druk. Maar tegelijk heb ik dat nodig, want zonder geestelijke afleiding word ik echt depressief.
Ik kon vroeger altijd heerlijk 'niks doen'. Dat kan ik sinds Cato overleed niet meer. Ik moet altijd afleiding hebben voor mijn geest. Altijd iets lezen, tv kijken, praten, mailen. In de auto moet de radio aan, als ik strijk staat de tv aan, op de fiets zit ik op mijn telefoon te turen enzovoort. Mijn geest mag niet gaan dwalen. En dat doet ie natuurlijk toch, ha ha, al is het maar tijdens het lopen van de auto naar de voordeur. En als ik dan ik bed lig, dan begint het gemaal natuurlijk pas echt. Dus ik zorg dat ik zo moe en afgedraaid mogelijk naar bed ga. Dan val ik hopelijk in slaap voordat het grote gemis-circus weer op volle toeren begint te draaien en me wakker houdt.
Ik snap wel dat ik hier nog 'iets' mee moet. Maar goed, daar moet ik nog een beetje moed voor verzamelen (waar ben ik bang voor?).
Zin in het leven... nee, niet echt. I'll fake it till I make it. Ik bedoel het niet heel dramatisch hoor. Zo is het nou eenmaal. En als ik dan zo'n behoefte heb aan afleiding, dan kan ik maar beter iets zinvols doen zoals twee opleidingen tegelijkertijd volgen. Heb ik er tenminste nog iets aan.
Cato is in augustus 2012 overleden aan een zeldzame ziekte die zich
enkele maanden eerder openbaarde. Ze is zeven jaar geworden.
