tag:blogger.com,1999:blog-37603920337288997062024-03-20T16:10:16.218+01:00Dag JustinJustin overleed volkomen onverwacht op 29 augustus 2002. Hij was bijna vier. Gedurende twee jaar na zijn overlijden heb ik een dagboek bijgehouden. Op deze weblog staan fragmenten uit dit dagboek, fragmenten uit mijn interviews met andere ouders van een overleden kind, alinea's uit troostboeken, troostmuziek, gastblogs en nieuwe stukjes. Ik bied mijn weblog aan als platform voor alle ouders van een overleden kind om het verdriet én het vertrouwen in het leven te delen. Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.comBlogger432125tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-68431785952688929572024-03-19T17:23:00.000+01:002024-03-19T17:23:01.547+01:00DAGBOEK 19 maart 2024<p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 3pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; color: #ffa400; font-family: Arial; font-size: 26pt; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><b>Geen zin</b></span></p><p><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">Ik heb er soms geen zin meer in,
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">geen zin in het bestaan.
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">Dan houd ik m’n beker hete koffie vast
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">en staar wat uit het raam.</span></p><p><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">De zon komt op en doet haar best,
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">mijn grauwe grijsheid te verlichten.
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">Koolmeesjes vliegen fluitend af en aan,
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">hun nest is klaar voor nieuw klein leven.</span></p><p><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">M’n fiets wacht trouw op mij,
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">veilig vastgebonden aan een paal.
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">Ik kan overal naar toe,
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">niemand houdt mij tegen.
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">Maar ik ga niet,
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">ik draal en draal.</span></p><p><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">De was moet nog gedaan,
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">die rotklus nog geklaard.
</span><span style="font-size: 13pt; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">En eigenlijk moet ik nog </span><span style="font-size: 13pt; font-style: italic; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">even </span><span style="font-size: 13pt; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">iemand bellen
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">die al veel te lang iets van mij verwacht.</span></p><p><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">Maar er komt niets uit mijn handen.
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">Dus steek ik een lief kaarsje aan,
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">en verzoen mij met het bitterzoete weten
</span><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;">dat alles vanzelf voorbij zal gaan.</span></p><p><span style="font-size: 13pt; white-space: pre-wrap;"><br /></span></p><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2mrmjqpsvrOLTnxMSg6oPOF3-XmNC_poVUMmUb6vZxIzE-XyhDDnPgoB9C_ugGDIRQrUkMukqbFHp5iud_Aecl9bVhyphenhyphenelXeGJF2CnRFZRSqKVsRH7viNK-1FqOE5tMee6DkBjXnVAk73u_mGnvG41YeF-DC059cLptvORFpPDZ3-FlF11fDP70Skkr8sF/s4000/P1090609.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2mrmjqpsvrOLTnxMSg6oPOF3-XmNC_poVUMmUb6vZxIzE-XyhDDnPgoB9C_ugGDIRQrUkMukqbFHp5iud_Aecl9bVhyphenhyphenelXeGJF2CnRFZRSqKVsRH7viNK-1FqOE5tMee6DkBjXnVAk73u_mGnvG41YeF-DC059cLptvORFpPDZ3-FlF11fDP70Skkr8sF/w320-h181/P1090609.JPG" width="320" /></a></div><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div><div><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 13pt; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><br /></span></div>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-87847411889077792942024-02-25T09:52:00.000+01:002024-02-25T09:52:39.057+01:00TROOSTQUOTE Moederliefde<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfuAfbm9ktbWsDsHtGE4Ol1UiTUh7Xn7-2luCrcqstcjNaJEepcx5a9r2pHwNO71RsxuU8iwGY4zT2gIPhrCcHt7aQqSTSvMwNTMqWUzPywLFDJsRNdvSEXSsUbBMyZxaqEnNCBUt9fwxspVb9hbOyrs76YHcgN-1FU9BhyMXI2Q9thS6TX63knSzISpDn/s2765/IMG_20240225_094124.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1800" data-original-width="2765" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfuAfbm9ktbWsDsHtGE4Ol1UiTUh7Xn7-2luCrcqstcjNaJEepcx5a9r2pHwNO71RsxuU8iwGY4zT2gIPhrCcHt7aQqSTSvMwNTMqWUzPywLFDJsRNdvSEXSsUbBMyZxaqEnNCBUt9fwxspVb9hbOyrs76YHcgN-1FU9BhyMXI2Q9thS6TX63knSzISpDn/w400-h260/IMG_20240225_094124.jpg" width="400" /></a></div><p></p><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">Moederliefde is de brandstof </span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">die een menselijk wezen in staat stelt</span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: center;">het onmogelijke te doen.</div></span><p></p><p><br /></p><p><span style="font-size: x-small;"> M.C. Garretty (Succes agenda)</span></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-10639494677795773192024-01-25T18:39:00.001+01:002024-01-25T18:39:10.524+01:00DAGBOEK 25 januari 2024<div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: courier; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: courier; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: courier; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #ffa400; font-family: courier;"><span style="font-size: x-large;">Eigenlijk ben ik altijd <br /></span><span style="font-size: x-large;">op zoek naar troost.</span></span></b></div><div style="text-align: center;"><br /></div></div><p><br /></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-74781082042087838732024-01-02T19:37:00.000+01:002024-01-02T19:37:41.030+01:00TROOSTQUOTE: lotgenoot<blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc984CHeH8iTmXBbEPRWVUkNzKumoTRTGxBqe_LR7GfAO2LpOupGOGAE0ygcWj7XYA6mXj3iYGSY2gyJsbVVX_9xUekaU0ZXAPjlqaiKq8GaG2n6GZhiLKA_1oRgK0d7LyUqf1MH3-OlZ7AVjbX8Wny5r_x_tztKvyvTEHnOHdwj4ZacTOXu5xpyN2zAFr/s628/hondje.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="628" data-original-width="564" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc984CHeH8iTmXBbEPRWVUkNzKumoTRTGxBqe_LR7GfAO2LpOupGOGAE0ygcWj7XYA6mXj3iYGSY2gyJsbVVX_9xUekaU0ZXAPjlqaiKq8GaG2n6GZhiLKA_1oRgK0d7LyUqf1MH3-OlZ7AVjbX8Wny5r_x_tztKvyvTEHnOHdwj4ZacTOXu5xpyN2zAFr/w359-h400/hondje.jpg" width="359" /></a></p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;">Een lotgenoot heeft hetzelfde nummer en evenmin prijs...</p><div style="text-align: center;"><br /></div></blockquote><p><span style="font-size: xx-small;">Dit is een quote van Marc de Loecht.</span></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-20180973497965739022023-10-17T12:29:00.001+02:002023-10-17T12:29:21.462+02:00TROOSTBOEK Wat is er gebeurd? - Joke Roelfsema<p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222; font-size: x-small;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjnp6sZnYGON80MP6M28V82Z2O1lRH9Zoc63CqLxNsysQb9AXA5MBhGGt6tUsuSpyXDpFi_jegbAfrv9jTOj62ATKSaHmYelLE7fgObeKD-PRf_nZIPbKDbhgLaKasbWKkfBVNnECb1kXpwRT9H-GE3a6Y_0NPl93a4E_vVS_2yoQKntHtO5oPOWm6M6C2E" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="275" data-original-width="183" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjnp6sZnYGON80MP6M28V82Z2O1lRH9Zoc63CqLxNsysQb9AXA5MBhGGt6tUsuSpyXDpFi_jegbAfrv9jTOj62ATKSaHmYelLE7fgObeKD-PRf_nZIPbKDbhgLaKasbWKkfBVNnECb1kXpwRT9H-GE3a6Y_0NPl93a4E_vVS_2yoQKntHtO5oPOWm6M6C2E" width="160" /></a></span></div><p></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">Joke Roelfsema verloor haar 21-jarige zoon in 2017 door een </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #ffa400;"><b>noodlottig ongeval</b></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">. <br />Na een donkere </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">periode gooide ze het roer om, van manager naar rouwcoach. In het non-fictie boek <i>Wat </i></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;"><i>is er gebeurd?</i> neemt Roelfsema je mee in de zoektocht naar zingeving. Het boek biedt </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">een verdieping in rouw en veerkracht. Aangevuld met tips voor iedereen die met rouw te </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">maken heeft. Speciaal voor werkgevers tips voor rouw op het werk.</span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">In <i>Wat is er </i></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;"><i>gebeurd?</i> probeert Roelfsema de gebeurtenissen te ontrafelen die zich hebben afgespeeld in </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">de week voorafgaand aan het noodlottige ongeval van haar zoon Michiel. We volgen de </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">keuzes die ze maakt na zijn overlijden, haar dalen, maar ook de immense groei die dit haar </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">brengt. Naar aanleiding van verhalen uit haar eigen praktijk legt ze uit wat het betekent om </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">te rouwen en hoe je veerkracht kunt vergroten.</span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">Roelfsema deelt in haar boek ook </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #ffa400;"><b>onhandige uitspraken</b></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;"> die ze zelf tegenkwam en die </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">mensen in haar praktijk met haar deelden. Het geeft daarmee ook inzicht in hoe </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">goedbedoelde uitspraken uit de omgeving vaak meer afstand creëren dan steunend zijn.</span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">Aan de hand van uitgebreide </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #ffa400;"><b>interviews</b> </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">met de zus, de bonusouder, de vriend en de </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">leidinggevende wordt duidelijk dat rouw gaat om de band die je hebt met een dierbare die je </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">verliest. Wat is er met hen gebeurd en hoe gaat het nu?</span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">Omdat werk langdurig verzuim voorkomt als de juiste ondersteuning wordt gegeven, is hier </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">een apart hoofdstuk aan gewijd. Re-integratie na verlies kan op een natuurlijke manier </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">versneld worden. Roelfsema geeft tips die plezier in werken, duurzame inzetbaarheid en </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">loyaliteit van medewerkers vergroot. Aandacht voor </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif"><span style="color: #ffa400;"><b>rouw op het werk</b></span></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;"> helpt niet alleen de </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">rouwende medewerker in het proces, maar ook de collega’s en de organisatie. </span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">Joke Roelfsema was manager in een grote zorgorganisatie. Tegenwoordig ondersteunt zij </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">als rouwcoach mensen die te maken hebben met veranderingen en verlies. Ze geeft </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">workshops, schrijft artikelen over verlies en rouw en begeleidt met succes organisaties, </span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">teams en leidinggevenden die door verandering verlies en rouw ervaren.</span></p><p><span style="font-size: x-small;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">ISBN e-book 978 94 93198 47 0 <br /></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">Uitgeverij Zilt<br /></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">€ 22,99</span></span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;"><span style="background-color: white;"></span></span></p><p><span style="font-size: xx-small;">(Ik heb het boek - nog - niet gelezen. Bovenstaande tekst komt uit het persbericht van de uitgever)</span></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-61519193275157593362023-04-01T14:24:00.001+02:002024-01-24T08:41:04.444+01:00TROOSTBOEK Zin magazine nummer 2 2022 - Natuur en Annejet van der Zijl<p>"Vier jaar geleden ben ik totaal onverwacht mijn beste vriendin verloren. Daar heb ik ongelooflijk veel verdriet van gehad. We kenden elkaar vanaf ons negentiende."</p><p>Het is het moeilijkste dat ze in haar leven heeft meegemaakt, denkt ze.</p><p> "Dat ik niet lang na haar dood naar Bergen verhuisde is ook omdat ik merkte dat ik in de natuur de meeste troost vind. Karin was pas 57. Dit was gewoon niet de afspraak. Ons idee was dat we later als oude dametjes op een cruiseschip zouden zitten, champagne drinken, en zoals altijd samen het leven zouden uitvogelen."</p><p><i>En dat moet u nu alleen doen.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMdEOqraEWNdDU0I7Rv_wiN1tlfC3cD6oczYKGZNxwiAqPrJe3pSjjn6zw2--B3Xrwv-CRPUpTXhZKqaWsmRfd27t7dkWXrXxseU6fI-GNLM-AEZ7xpOG1Nu_UEg-WoSoOFflN7XRHRXe04eD7onV8ac7EnaQIh535UiA1atkev2ZpM3mV2IxH8x2tHg/s1728/boom%20liefde.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1728" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMdEOqraEWNdDU0I7Rv_wiN1tlfC3cD6oczYKGZNxwiAqPrJe3pSjjn6zw2--B3Xrwv-CRPUpTXhZKqaWsmRfd27t7dkWXrXxseU6fI-GNLM-AEZ7xpOG1Nu_UEg-WoSoOFflN7XRHRXe04eD7onV8ac7EnaQIh535UiA1atkev2ZpM3mV2IxH8x2tHg/s320/boom%20liefde.jpg" width="284" /></a></div><p>"Nou, alleen... Ik las een keer iets heel moois: de natuur houdt niet van vacuüms. Als er een boom omgaat in het bos, komen er nieuwe boompjes. Karin is er niet meer, maar er komen andere mensen voor in de plaats. Het kan best zijn dat andere vriendschappen zich de afgelopen jaren hebben verdiept omdat daarvoor nu ruimte is ontstaan. Je voelt je bijna ontrouw, maar dat is zoals het gaat. Het gat wordt opgevuld, al wordt het nooit meer zoals het was."</p><p></p><p><br /></p><p><br /><span style="font-size: xx-small;">Interview met <b>Annejet van der Zijl</b> door Liddie Austin.<br />ZIN magazine nummer 2 2022</span></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-52484067608668341402023-03-26T19:47:00.003+02:002023-03-26T19:52:55.878+02:00TROOSTMUZIEK Springa - Ane Brun<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/uTCL_gPaehg" width="320" youtube-src-id="uTCL_gPaehg"></iframe></div><br /><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #ffa400; font-size: large;">Springa</span></b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Rennen</div><div style="text-align: center;">durf te rennen</div><div style="text-align: center;">door de dood</div><div style="text-align: center;">naar het leven</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Rennen</div><div style="text-align: center;">durf te rennen</div><div style="text-align: center;">door het donker</div><div style="text-align: center;">naar het licht</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Leef je leven</div><div style="text-align: center;">geniet ervan</div><div style="text-align: center;">en de zomer komt</div><div style="text-align: center;">speciaal voor jou</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Leef je leven</div><div style="text-align: center;">doe een stap vooruit</div><div style="text-align: center;">of achteruit</div><div style="text-align: center;">als je wilt</div><div style="text-align: center;">toe maar</div><div style="text-align: center;">leef je leven</div><div style="text-align: center;">midden in het leven</div><div style="text-align: center;">en ontmoet de storm</div><div style="text-align: center;">met een schreeuw</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Leven</div><div style="text-align: center;">durf te leven</div><div style="text-align: center;">door de dood heen</div><div style="text-align: center;">naar het leven</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Rennen</div><div style="text-align: center;">durf te rennen</div><div style="text-align: center;">door het donker </div><div style="text-align: center;">naar het licht</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Rennen</div><div style="text-align: center;">durf te rennen</div><div style="text-align: center;">door de dood heen</div><div style="text-align: center;">naar het leven</div><div><br /></div><div><span style="font-size: xx-small;">Geschreven en gezongen door Ane Brun (in het Zweeds) voor de film <i><b>Becoming Astrid</b>.</i></span></div><div><span style="font-size: xx-small;"><i><br /></i></span></div><div><b><span style="color: #ffa400; font-size: large;">Becoming Astrid</span></b></div><div><span style="font-size: xx-small;"><i><br /></i></span></div><div>Een paar weken geleden zag ik deze prachtige film. Ik heb tranen met tuiten gehuild, ik kon niet meer stoppen. Daar zat ik, alleen op de bank, terwijl het snot uit m'n neus droop en m'n ogen brandden. Het gemis om Justin gierde door m'n lichaam. Maar het was niet alleen Justin. Het was</div><div>een ontlading van al het verdriet dat leven nou eenmaal met zich meebrengt. Dat moest er kennelijk uit. En het <i>ging </i>er ook uit. Ik voelde me daarna zo'n stuk lichter, helderder, opener. </div><div><br /></div><div>'Tranen smelten het verdriet', las ik ooit. Het is waar.</div><div><br /></div><div><br /></div><br />Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-74167568125018750022023-03-04T17:51:00.000+01:002023-03-04T17:51:07.832+01:00TROOSTBOEK flow nummer 1 2023 - Ik mis je<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGw4uJn2jBzRehSLEKwn7HHxogQ_Ls_RweOC8uF5FNGFybRITqpVz9frEf_sQg5L3hxtaIMFj-nCkjxFJMAfb_iXhdFcggWuW6vaijy9OEVjhXYxg2C5DH7IUscHB_gM_DZCoCViJa18mZ7EE34hFmeBMAIstR-fjbFPsqBV8mvEKDOKV7ZNuDE9KS3A/s3571/IMG_20220707_173438__01.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3571" data-original-width="1800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGw4uJn2jBzRehSLEKwn7HHxogQ_Ls_RweOC8uF5FNGFybRITqpVz9frEf_sQg5L3hxtaIMFj-nCkjxFJMAfb_iXhdFcggWuW6vaijy9OEVjhXYxg2C5DH7IUscHB_gM_DZCoCViJa18mZ7EE34hFmeBMAIstR-fjbFPsqBV8mvEKDOKV7ZNuDE9KS3A/s320/IMG_20220707_173438__01.jpg" width="161" /></a></div> "Als iemand me vraagt hoeveel kinderen ik heb, zeg ik zonder haperen: drie - en dan hoop ik maar dat ze niet verder vragen, dat ze niet informeren hoe oud ze zijn. Niet omdat ik niet over Jasper wil praten, graag zelfs. Maar als je uitspreekt dat je een zoontje bent verloren, als je duidelijk maakt dat je behalve twee springlevende dochters ook een kind hebt dat net geen vier is geworden, treedt er vaak een enorm ongemak op bij mensen. En het lijkt dan ook nog aan mij om dat ongemak op te heffen.<p></p><p>Opvallend vind ik dat: of je nu in een ver land op vakantie bent of bijpraat met de buurvrouw: een gesprek over kinderen werkt altijd wel verbindend eigenlijk, omdat het zo'n universele en herkenbare ervaring is. Behalve als je kind dood is. Dan veroorzaakt datzelfde gesprek vervreemding en isolatie. Terwijl hij evengoed ons dierbare kind blijft." </p><p><span style="font-size: x-small;"><br /></span></p><p><span style="font-size: xx-small;">Fragment uit een interview met <i>Janneke</i>, door Fen Verstappen, uit Flow nummer 1 - 2023</span></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-91327829071357855122022-06-15T13:22:00.001+02:002022-06-15T13:22:56.872+02:00 ACTUEEL Ikje uit de NRC<div style="text-align: center;">Ikje</div><div><br /></div><div style="text-align: center;">Dinsdag 10 mei 2022</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div>Als kinderradioloog doe ik vandaag een echografie van de buik van een vierjarig jongetje in verband met buikpijnklachten. Zijn moeder zit ernaast en zijn zesjarige zusje staat dichtbij. Als ik begin te echoën kijkt iedereen aandachtig naar mijn scherm. 'Wat is dat?' vraagt het meisje keer op keer. 'Jij wil vast dokter worden,' zeg ik tegen het meisje. Ze knikt. 'En ik wil patiënt worden,' zegt haar kleine broertje.<br /><p style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Herma Holscher</span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></p><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjdI-2pALQ-xTSPOBKFr4q0JwnZRL3swRN1DjUcBTOL7Nr1XUjtuRc_s3fW4iXpdPOyE4hV1qs_zhAkAVE5NHGiw391LWGxrcfNgxskPYcqmOKJev5axZ87k9RkRvbWxpss9IHlnbcXwLRnkjUJEPyzZvr17ngA3Dpyusxk9qrbscguDajwN1Z9r_Aww/s2092/vlinder%20strand%202022.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1816" data-original-width="2092" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjdI-2pALQ-xTSPOBKFr4q0JwnZRL3swRN1DjUcBTOL7Nr1XUjtuRc_s3fW4iXpdPOyE4hV1qs_zhAkAVE5NHGiw391LWGxrcfNgxskPYcqmOKJev5axZ87k9RkRvbWxpss9IHlnbcXwLRnkjUJEPyzZvr17ngA3Dpyusxk9qrbscguDajwN1Z9r_Aww/s320/vlinder%20strand%202022.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-size: xx-small;"><br /></span><p></p><p style="text-align: left;">Ik ben dol op Ikjes. De Ikjes-afscheurkalender hangt op de wc. Het Ikje van 10 mei ontroerde me. Daarom op dit blog.</p><span style="font-size: xx-small;">Ikje is een rubriek in de NRC met lezers als auteur. <br />Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden.</span></div>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-3647258155265848042022-06-15T13:16:00.000+02:002022-06-15T13:16:52.714+02:00TROOSTGEDICHT Op een dag - Voltaire/Veronica A. Shoffstall Op een dag<br />
<br />
Op een dag zul je het subtiele verschil kennen<br />
tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen.<br />
Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen.<br />
En dat gezelschap niet betekent: veiligheid.<br />
Je ontdekt dat een kus geen contract is<br />
en een cadeau geen belofte.<br />
Je begint je nederlagen te accepteren<br />
met je hoofd omhoog en je ogen open.<br />
Je leert te vertrouwen op vandaag,<br />
omdat morgen te onzeker is voor plannen.<br />
Na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je verbrandt<br />
als je er te veel van krijgt.<br />
Dan wordt het tijd je eigen tuin te beplanten<br />
en dan zorg je voor je eigen ziel<br />
en wacht je niet langer op de wonderen van buitenaf.<br />
En dan weet je, dat je het écht kunt volhouden<br />
en dat je écht sterk bent en dat je echt waarde hebt.<br />
En je leert en leert.<br />
Bij ieder afscheid leer je.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDYiuK3FCBGxppXRInpvEqNojTaGCfv89JanHi71qVIVRDjalH3kNVrAqnoPn2G06xP2pYasKFjpGSKsRjN9Uk0RQVrhW2jR1gGQ6cd0gdb4K3wSUpdjfrtOn_rlxUdobRQcWvte79GfjuwXUGP8X4gJqUI3iRX-K1Zm2--Bk_zCK_TX3Ok4i2zwKHjA/s3002/IMG_20220513_112150__01.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1691" data-original-width="3002" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDYiuK3FCBGxppXRInpvEqNojTaGCfv89JanHi71qVIVRDjalH3kNVrAqnoPn2G06xP2pYasKFjpGSKsRjN9Uk0RQVrhW2jR1gGQ6cd0gdb4K3wSUpdjfrtOn_rlxUdobRQcWvte79GfjuwXUGP8X4gJqUI3iRX-K1Zm2--Bk_zCK_TX3Ok4i2zwKHjA/s320/IMG_20220513_112150__01.jpg" width="320" /></a></div><br /><div><br />
<br />
<br /><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div><div><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div><div><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div><div><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div><div><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div><div><span style="font-size: xx-small;"><i>After a while</i><br />By Veronica A. Shoffstall<br />of uit Candide van Voltaire.<br />Ik kan niet vinden wie dit gedicht geschreven heeft,</span><br />
<span style="font-size: xx-small;">en wat de originele titel is. Wie weet het?</span><br />
<div>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
</div>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-39602751425834831292022-03-12T15:39:00.002+01:002023-03-26T19:56:01.995+02:00TROOSTBOEK Elfduizend meter lief - Jasmin Schreiber<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhpJb_rlZLw-OACoGFIHjLj-myUQihffCrmh25Xc6-uKbWWPLsdo22GiHmFCU_aO49iPsi9lQmtbKlEqUfL_G_4-V5J9KVTGs5FH9pcRdFQZJg6Gi3IFVR4vFB4Fg3z54A6alIAseAK7Mbe3RpMGDDT5MNZAYH2DT4h1XEe7IiFCcn2sIGu7V4RPxzZIQ=s568" style="clear: left; display: inline; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="568" data-original-width="370" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhpJb_rlZLw-OACoGFIHjLj-myUQihffCrmh25Xc6-uKbWWPLsdo22GiHmFCU_aO49iPsi9lQmtbKlEqUfL_G_4-V5J9KVTGs5FH9pcRdFQZJg6Gi3IFVR4vFB4Fg3z54A6alIAseAK7Mbe3RpMGDDT5MNZAYH2DT4h1XEe7IiFCcn2sIGu7V4RPxzZIQ=s320" width="208" /></a>"Het probleem met verdriet is nou eenmaal allereerst de kracht waarmee het komt, los van wat de oorzaak is. Verdriet start op tot het systeem honderd procent geladen is en <span style="color: #e69138;"><b>jij zit ermee en moet het op de een of andere manier overleven</b></span>, wat het ook getriggerd heeft. Dat je hond doodgaat. Dat je vriend het uitmaakt. Dat je vader het laat afweten. Dat je broertje sterft. Natuurlijk hangt het van de oorzaak af hoe diep het verdriet in je lichaam dringt, hoelang het daar blijft zitten en wat het allemaal stukmaakt. Sommige dingen zijn erger dan andere. Maar wanneer iemand je in je nieren schopt, maakt het in eerste instantie niet uit waarom die persoon dat heeft gedaan, voor het ogenblik ligt ieder van ons op de grond, trekt krom van de pijn en probeert hoe dan ook te ademen. In, uit. In, uit. Het enige wat ik destijds op het randje af nog voor elkaar kreeg, was om niet te stikken."</p><p><span style="font-size: xx-small;">(bladzijde 17)</span></p><p>Ik ontdekte dit boek onlangs in de bib. Ik ben onder de indruk van de originele manier waarop Jasmin verdriet, pijn en rouw verwoordt. Zonder sentimenteel te worden. En ook nog in een heerlijk verhaal. Aanrader!</p><p>'De roadtrip is het begin van een onwaarschijnlijke, maar innige vriendschap. In afwisselend vlijmscherpe dialogen, fantastische plotwendingen en momenten vol van humor en verdriet vinden Paula en Helmut samen hun zin in het leven terug.' </p><p><span style="font-size: xx-small;">Uitgeverij Harper Collins Amsterdam, 2020<br />ISBN 978 94 027 0826 4</span></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-84338952563313585622021-09-24T09:57:00.003+02:002021-09-24T09:57:21.703+02:00DAGBOEK Moed<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoPc56SWze2mmdTmuUhfVn8hhhQWm2t72oKwT7ewZm0FaLn3nQ4LCsQ6sO8Qnw3-bCsKe1KBN2j11lKXu6t2t-jfaWlKmJu2ddhWF9pQrOVpSR_Sxe4w1WDTPsMug8WU0fQEd6X8e2JGui/s2643/zee+september+2021.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1189" data-original-width="2643" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoPc56SWze2mmdTmuUhfVn8hhhQWm2t72oKwT7ewZm0FaLn3nQ4LCsQ6sO8Qnw3-bCsKe1KBN2j11lKXu6t2t-jfaWlKmJu2ddhWF9pQrOVpSR_Sxe4w1WDTPsMug8WU0fQEd6X8e2JGui/w400-h180/zee+september+2021.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: left;">Bijna anderhalf jaar geleden, op 11 mei 2020, overleden vijf van de zes ervaren surfers die de zee ingingen bij Scheveningen. Onderzoek wijst uit dat een verstikkende schuimlaag de oorzaak is geweest van dit surfdrama.</div><br />Op LinkedIn las ik een post van Nanco Vrijland. Zijn maat Ruurd Mosterd overleefde de ramp. Nanco deelt (een deel) van het bericht dat Ruurd hem op 15 mei 2021 appt:<br /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="color: #e69138;">Zee</span></h3>'Het gedeelde verlies, de leegte, wordt gevuld met liefde. Alle families uitvoerig gesproken, ik heb uit mijn hart gesproken tot eenieder. Ik heb vanmorgen de zee aangeraakt. De zee was een beest geweest, maar hij groette mij als een nieuwe warme vriend. Dat laat mij niet meer los. Het leven ontvouwt zich momenteel van minuut tot minuut. Hier en nu ten volle, met alles wat er is. Mijn hart stroomt, mijn hart bloedt, mijn hart breekt, mijn hart vult. Eb en vloed.'<br /><br />Nanco vult aan:"Ruurds woorden zeggen me veel over de moed die hij heeft hier mee om te gaan. Het is immers zijn eigen grote hart dat de groet als nieuwe warme vriend alweer mogelijk maakt. Zo kan Ruurd zin geven aan wat is gebeurd. Door te rouwen en door nog meer te leven. Door zijn ervaring te gebruiken in het begeleiden van mensen, onder meer in omgaan met verlies." <br /><br />Ik lees de post een aantal keer, om twee redenen. <br />Omdat ik de woorden 'mijn hart stroomt, mijn hart bloedt, mijn hart breekt, mijn hart vult. Eb en vloed' zo mooi gekozen vind. <br />En omdat het me aanzet om na te denken over 'moed hebben'. Heb je moed nodig om verlies te verwerken, om het verlies aan te gaan? Ben je moedig als je overeind blijft? Ben je moedig als je je gevoelens kunt verwoorden? En wat betekent het dan als je onderuit gaat of de woorden niet kunt vinden? Ontbreekt het je dan aan moed?<br /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="color: #e69138;">Overleven</span></h3>Ik heb regelmatig te horen gekregen dat mensen mij dapper vonden, moedig, sterk. Maar ik ervoer dat helemaal niet als zodanig. Ik deed maar wat. Ik heb nooit gedacht: vandaag ga ik dapper zijn of sterk. Ik overleefde en zocht naar manieren om te kunnen overleven. Mijn manieren. In mijn situatie, met de mensen en alles om mij heen waar ik mee verkeerde.<br /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="color: #e69138;">Kracht</span></h3>Wat ik wel heb ervaren is dat je ongelooflijk veel meer (aan)kunt dan je denkt! Kennelijk boor je een onvermoede kracht aan op het moment dat je die nodig hebt. Daar hoef je zelfs niets voor te doen. Je kunt je er ook niet op voorbereiden, het valt niet te leren, je weet niet eens dát je die kracht hebt.<br /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="color: #e69138;">Vandaag</span></h3>Vandaag is het de geboortedag van Justin. Hij zou 23 geworden zijn. Waarschijnlijk, want we weten natuurlijk niet of hij nu nog geleefd had als hij toen <i>niet </i>was overleden.<br />Maar dat doet er eigenlijk niet toe. Het is gegaan zoals het gegaan is. Ik heb vanochtend niet in zee gezwommen. Ik wilde wat tijd om te mijmeren, foto's te kijken, mijn Justin-cd te luisteren en te schrijven. Ter compensatie heb ik een koude douche genomen (geloof het of niet: ik doe dat nooit, vind het écht niet fijn) en ja, daar had ik moed voor nodig! ;-)<br /><br /><br /><div><br /></div>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-48498794695354847732021-04-18T11:00:00.003+02:002021-05-02T10:52:37.271+02:00TROOSTBOEK Het smalle pad van liefde - Vonne van der Meer<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVvvYtJcgOa-ksayXTCTLhEt2-7OX4Ikz4v_mMXaLh3Ib_fgmVYFxe7o4Cd-AgD55XLSPN6LFn5ornQaEQfLNju_Ll3XDVL2ANdc6C3JwPnMjokQTaGALdayunQvdX3wO6bPFH8sGJwVJB/s2048/het+pad+van+de+liefde.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1168" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVvvYtJcgOa-ksayXTCTLhEt2-7OX4Ikz4v_mMXaLh3Ib_fgmVYFxe7o4Cd-AgD55XLSPN6LFn5ornQaEQfLNju_Ll3XDVL2ANdc6C3JwPnMjokQTaGALdayunQvdX3wO6bPFH8sGJwVJB/s320/het+pad+van+de+liefde.jpg" /></a></div>De elf maanden oude Björn, zoon van Floris en Françoise Vrijbloed, broertje van Lucie en Dedé, was op slag dood. Zinloos de gruwelijke details te beschrijven. Kijk niet om, als de vrouw van Lot naar haar brandende stad. Het staren naar ongeluk dat we niet hebben kunnen verhelpen, zal ons afstompen. Laat een paar feiten volstaan: het kind dat vroeg had leren lopen, had al menige val tegen deurpost en tafelrand overleefd maar de stenen van de pier waren hard, de vaart waarmee het lichte karretje erop afstormde te groot.<br /> Hij heeft niet geleden, een tel hooguit, <span style="color: #b45f06;"><b>maar het verdriet van zijn ouders is niet in tijd te meten</b></span>. Ook maanden later leek het ongeluk soms net gebeurd. Overdag, maar ook midden in de nacht, beleefde de vader alles opnieuw en zag de buggy met zijn zoon weer op de Noordpier afkoersen. Hij riep het beeld niet op, het kwam ongevraagd, en nadat het weggeëbd was leek het alsof hijzelf op een steen was gekwakt.<br /> Hij hoefde zijn vrouw niets uit te leggen. Zij werd bezocht door dezelfde beelden maar op andere momenten. Toen ze tien jaar geleden verliefd werden, waren ze vaak net vogels in de baltstijd: tegelijkertijd kriebelden ze aan hun oorlelletje en in een café bestelden ze allebei een glas rode port, ze grinnikten om dezelfde grapjes. <span style="color: #b45f06;"><b>In rouw gedroegen ze zich heel verschillend, als dieren van een andere soort.</b></span><p></p><p><b>----------</b></p><p>'Hoe leg ik dat uit... Als ik me voorstel dat het echt uitgesloten is dat ik Björn ooit nog terugzie... Dat wil ik niet. Dat kan ik me ook niet voorstellen Maar hoe dat weerzien eruitziet, geen idee. Als ik daaraan denk, heb ik alleen maar vragen. Net als in dat lied van Eric Clapton: "Would you know my name, if I saw you in heaven? Would it be the same, if I saw you in heaven?"'</p><p>'In het Twents zeggen ze niet: hij is dood. Maar: hij is oet de tied.'</p><p>'Dan is hij dus nog ergens, ja, maar op een volkomen andere manier dan wij kunnen bedenken.'</p><p>'Er bestaat niet zoiets als "aan Björn herinnerd worden". <span style="color: #b45f06;"><b>Hij zit in ons.</b></span>'</p><p><b>-----------</b></p><p>Laat ons niet langer stilstaan bij het rampjaar, niet zwelgen in het ongeluk van de kleine Björn en de schaduw die het wierp op ieder die hem liefhad. Gun dit gezin zijn schuwe periode, til de steen niet op waaronder het zich schuilhoudt. Onze tijd is er een van onlesbare nieuwsgierigheid naar het leed van mensen die geen familie, vrienden of buren zijn. De rouwband of de zwarte kleding, eens een teken waarin men al van een afstand zag dat er getreurd werd om ouder of echtgenoot, kind, broer of zusje, wordt niet meer gedragen. <span style="color: #b45f06;"><b>Zo maakten onze voorouders kenbaar: daarom is mijn blik naar binnen gekeerd, ben ik mager of juist vadsig geworden. Zwijgzaam, mensenschuw of voortdurend op zoek naar gezelschap.</b></span> </p><p>De symbolen van rouw zijn verdwenen, verwarring is ervoor in de plaats gekomen. Het rouwzwart is weg uit het straatbeeld, nu staren we naar gemonteerde beelden van betraande gezichten van mensen die we niet eens kennen en dus ook niet kunnen troosten. Dat staren maar niets kunnen doen maakt beschaamd. <span style="color: #b45f06;"><b>Schaamte heeft de plaats van mededogen ingenomen en degene die rouwt is eenzamer dan ooit.</b></span></p><p><br /></p><p><span style="font-size: xx-small;">bladzijden 18, 21-22, 56</span></p><p><span style="font-size: xx-small;">Amsterdam, Atlas Contact, 2013 <br />ISBN 978-90-254-4123-4</span></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-16320816074747335612021-04-06T15:31:00.001+02:002021-04-06T15:31:11.053+02:00ACTUEEL De Verwondering met Pauline Weseman<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-PGzQADnntrJO0fdT5fe3H3W4a-NZuHXQCoSZWeMafMITq-XXBPQJO9Uff0ukmuV0BdbF5_5T1jPpJ6Vtug4DPWtwQGtei4aX7E5M8ad5ZEBxTb2NNQ__KiduLHLp3HMIAMsi7iyd8bm5/s320/De+verwondering.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Annemiek Schrijver in gesprek met Pauline Weseman" border="0" data-original-height="180" data-original-width="320" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-PGzQADnntrJO0fdT5fe3H3W4a-NZuHXQCoSZWeMafMITq-XXBPQJO9Uff0ukmuV0BdbF5_5T1jPpJ6Vtug4DPWtwQGtei4aX7E5M8ad5ZEBxTb2NNQ__KiduLHLp3HMIAMsi7iyd8bm5/w320-h180/De+verwondering.jpg" title="De verwondering" width="320" /></a></div>Ik kijk sinds een tijdje regelmatig naar De verwondering, een televisieprogramma waarin Annemiek Schrijver praat met gasten uit verschillende religieuze tradities met uiteenlopende maatschappelijke achtergronden. Ondanks dat ik niet gelovig ben, haal ik veel uit de gesprekken. Zo ook uit het gesprek met journalist Pauline Weseman.</div><p><span style="white-space: pre-wrap;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOeZrGpufdK2czPI6Rppvl8zCdI9_dz-wWpyxcXh7sz3BQIbzJK-ip2b6B2NLUQq5f7oXuv9KqjVTC87A2QTlyd5-M9jQGDQzrMPF9zuS-3NW7slFfDT97M8RGItrP-Eb6ClhoMIMl1NfQ/s600/Pauline_Weseman_01.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="Pauline Weseman portret" border="0" data-original-height="350" data-original-width="600" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOeZrGpufdK2czPI6Rppvl8zCdI9_dz-wWpyxcXh7sz3BQIbzJK-ip2b6B2NLUQq5f7oXuv9KqjVTC87A2QTlyd5-M9jQGDQzrMPF9zuS-3NW7slFfDT97M8RGItrP-Eb6ClhoMIMl1NfQ/w320-h187/Pauline_Weseman_01.jpg" title="Pauline Weseman" width="320" /></a></div>Haar man Boudewijn overleed in 2013 aan kanker en Pauline (41) bleef achter met twee kinderen van zeven en negen jaar. Ze zocht naar grip, zette alles wat ze in haar leven had meegekregen in en ontdekte dat de troostwoorden die ze in haar (evangelische) jeugd had meegekregen niet werkten.<p></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b><span style="color: #b45f06;">De volgende fragmenten en zinnen vind ik herkenbaar, verhelderend en bemoedigend:</span></b></span></p><p><span style="white-space: pre-wrap;">We leven in een maatschappij waarin voortdurende gezegd wordt: “Het komt wel goed.” </span><span style="white-space: pre-wrap;">Maar het komt natuurlijk niet altijd goed.</span></p><p><span style="white-space: pre-wrap;">Wat helpt wel?
</span><span style="white-space: pre-wrap;">In eerste instantie helpt er niks. </span></p><p><span style="white-space: pre-wrap;">Het lijkt heel oneerlijk, waarom overkomt mij/ons dit?
</span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Het is eigenlijk juist het meest eerlijke </span><span style="font-style: italic; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">omdat </span><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">het kan iedereen overkomen.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Accepteren dat het leven niet maakbaar is.
</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ik heb veel gehad aan de metafoor van het doolhof om mezelf te kunnen én mogen zijn.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">De weg naar de uitgang gaat via doodlopende wegen.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Je probeert in het leven steeds te doen wat goed is en wat je tot dan toe kunt zien.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Het helpt mij om het oordeel er een beetje af te halen, wat lucht toe te laten.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Eb en vloed. </span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Het leven zwabbert. </span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Uiteindelijk kom je er toch wel!</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><br /></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Er zijn veel taboes rondom rouw.
Maar: niet alles is erg, en ook niet de hele tijd...
</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Het heeft me ook veel zelfvertrouwen gegeven.</span></p><p><span style="white-space: pre-wrap;">Zoeken, waar vind ik het dan? Is het nog ver?
</span><span style="white-space: pre-wrap;">Moe zijn van het zoeken.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ongelooflijk eenzaam proces.
</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Maar de enige weg is rechtdoor, je moet door, je kunt niet meer terug.
</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Mijn aller diepste punt was ook mijn omwenteling.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ik ben er nog, er staat niets meer, maar ik ben er nog. </span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ik doe dit. </span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ik kan dit. </span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ik weet nog niet hoe, maar ik ben er nog.
</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Vanuit het sterven kan iets ontkiemen. Er komt iets nieuws naar voren.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Het begint vanuit het verlatene. </span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Laat je leven niet leiden door de beperkingen. Het leven gaat gewoon door.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">De ankerpunten zijn de dingen die jouw leven van waarde maken. Niet de beperkingen. Anders zit je steeds in de wachtkamer, terwijl het leven </span><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 700; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">nu </span><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">is.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b><span style="color: #b45f06;">Mooi en een absolute aanrader voor iedereen die daartoe de gelegenheid heeft:</span></b></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Pauline heeft haar man Boudewijn vijf uur lang geïnterviewd om antwoorden te verzamelen op vragen die de kinderen later ooit misschien gaan stellen. Deze vragen heeft ze verzameld bij mensen die jong hun vader verloren.</span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-family: Arial; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">Bekijk de aflevering hier:<br /><a href="https://www.npostart.nl/de-verwondering/07-03-2021/KN_1725070">https://www.npostart.nl/de-verwondering/07-03-2021/KN_1725070</a></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><br /></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-78957363503246626912021-03-07T10:33:00.002+01:002021-06-01T08:46:33.038+02:00INTERVIEW met de moeder van Michaël THEMA : gelukkig zijn<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXPPIye6gKa7uUKaxYUq4_iiGCCyc-sEqAa8T3ORAlj9mb4Mz7SP1cmv-YptbV4RxiMySIIrOUfTFvt1nd5pm5aaLj-7Xa1CKI81FNt08thINi9qiwUxKehe4To8LIigkywCiEhnXbv8E0/s700/rode+tafel+met+gele+bloemen.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="497" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXPPIye6gKa7uUKaxYUq4_iiGCCyc-sEqAa8T3ORAlj9mb4Mz7SP1cmv-YptbV4RxiMySIIrOUfTFvt1nd5pm5aaLj-7Xa1CKI81FNt08thINi9qiwUxKehe4To8LIigkywCiEhnXbv8E0/s320/rode+tafel+met+gele+bloemen.jpg" /></a></div>Vijf dagen voor zijn geboorte werd er in het ziekenhuis geconstateerd dat zijn hartje niet meer klopte. Michaël is niet levend op deze aarde geweest. Niemand, behalve ik, heeft hem meegemaakt. Dat maakte het verdriet heel eenzaam. Daardoor kon ik het ook niet écht delen met de mensen om mij heen. Ik heb dat verdriet heel lang vastgehouden. Ik kon en wilde Michaël niet loslaten. Mijn kind! Alsof mij dat een soort zekerheid van bestaan gaf, een identiteit. Want ik was 'die moeder van dat overleden kind - maar kijk eens hoe moedig en krachtig ze haar leven weer oppakt'. Als ik dat losliet, dacht ik, was ik niets meer. Ik had zoveel meegemaakt - mijn relatie was vier maanden na de bevalling gestrand en ik moest dus een nieuw bestaan opbouwen met een kleuter - mensen moesten mij wel aardig vinden.<br />
<br /><b><span style="color: #b45f06;">
Het heeft misschien wel tien jaar geduurd voordat het verdriet niet meer zo schrijnend was. </span></b><br />De buitenwereld heeft daar overigens niet veel van gemerkt. Ik zorgde ervoor dat ik er stralend uitzag, trok mijn mooiste jurk aan, ging sporten en op dieet. Want ik besefte óók dat ik wilde leven, dat <i>ik </i>er nog was en dat mijn kind mij nodig had. Eigenlijk 'mag' ik mezelf pas sinds kort zien zoals ik ben: een mooie, zelfstandige vrouw die haar leven op de rit heeft en haar hart volgt. Met een allergeweldigste vriend en een fantastische zoon. Ik ervaar wel degelijk de sprankeling en energie van hier op aarde zijn. Ik doe werk dat helemaal bij mij past. Mijn vriend is mijn grote liefde. Ik hoef niet meer krampachtig vast te houden aan Michaël. Hij mag zijn wat of wie of waar hij ook is. Hij is een bijzonder deel van mij. Net als mijn grote zoon. Maar dan anders. Mijn grote zoon mag naast mij staan. Michaël is een prachtige vlinder die af en toe op mijn schouder komt zitten.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;">Fragment uit het interview met de moeder van Michaël, <a href="http://www.vanbeekstyling.nl/" target="_blank">Esther van Beek</a>, gehouden op 28 maart 2013. Michaël is in januari 2000 doodgeboren. Zijn broertje was toen drieënhalf jaar oud.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-25654241907047592602021-02-13T13:03:00.004+01:002021-02-13T13:08:41.571+01:00TROOSTONLINE Podcast - Manu Keirse bij BNR's Big Five van de ROUW<p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHhpM8Q5DOsNL5wH2zMVHnX10NjbdX0jGNravYT_gVuDPXdny71Y1stZJtvmQHB2SNmZYm5198czSgaRqVCgWvjbdB6eWfPRrvSAymHOPnyeRrhdSCLaYV0Ec2p3qf_ymrSyoL14bcwkPe/s960/winter.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="826" data-original-width="960" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHhpM8Q5DOsNL5wH2zMVHnX10NjbdX0jGNravYT_gVuDPXdny71Y1stZJtvmQHB2SNmZYm5198czSgaRqVCgWvjbdB6eWfPRrvSAymHOPnyeRrhdSCLaYV0Ec2p3qf_ymrSyoL14bcwkPe/w320-h275/winter.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p style="text-align: left;"></p><div style="text-align: left;"><br /></div>In BNR's Big Five van de rouw spreekt Diana Matroos met vijf experts op het gebied van rouw. De gesprekken zijn als podcasts te beluisteren.<p></p><p>De gasten zijn:</p><p></p><ul style="text-align: left;"><li>Chantal Frederiks, rouwtherapeut op de werkvloer</li><li>Michel de Hond, oprichter van Stichting Komma</li><li>Quinten Fraai, topman bij Monuta</li><li>Geert Smid, bijzonder hoogleraar psychodrama</li><li>Manu Keirse, klinisch psycholoog </li></ul><p></p><p>Allemaal interessante gesprekken! </p><p>Ik kies er eentje uit.<br />Manu Keirse is al ruim veertig jaar een autoriteit op het gebied van rouw.<br />Hij kan zo inspirerend vertellen!<br />Eigenlijk heeft hij helemaal geen interviewer nodig</p><p>Luister maar: <a href="https://www.bnr.nl/player/audio/10178414/10432020" target="_blank">Podcast Manu Keirse bij BNR's Big Five</a>.</p><p>Hier is de link naar alle podcasts van BNR's Big Five (elke week een ander thema): <a href="https://www.bnr.nl/podcast/thebigfive">https://www.bnr.nl/podcast/thebigfive</a>. Via deze link kun je ook de andere gasten beluisteren.</p><p>Fijne dag!</p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-35896663117580965192021-02-01T17:44:00.000+01:002021-02-01T17:44:03.912+01:00TROOSTGEDICHT Zonder jou - Annie M.G. Schmidt<span style="color: black; font-family: inherit;">De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">Er staat maar zo weinig meer in.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">Waarom? Wat heeft het voor zin?</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">De merel zit zachtjes te zingen in ‘t groen.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">Voor mij hoeft ie heus zo z’n best niet te doen.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">leeg, zonder jou.</span><br />
<br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">Dat zonder jou nog een lente bestaat</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">met ooievaars en met bloemen,</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">dat er een meidoorn in bruidstooi staat,</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">is zonder meer tactloos te noemen.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">En wat is het nut van een lindenlaan,</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">als wij er samen niet langs kunnen gaan?</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">Langs alle heggetjes bloeit wilde roos</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">nutteloos, zinneloos.</span><br />
<br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">Er staat maar zo weinig meer in.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">Waarom? Wat heeft het voor zin?</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">De merel zit zachtjes te zingen in ‘t groen.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">Voor mij hoeft ie heus zo z’n best niet te doen.</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:</span><br />
<span style="color: black; font-family: inherit;">leeg, zonder jou.</span><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/dKEsj4PBh5k" width="320" youtube-src-id="dKEsj4PBh5k"></iframe></div><br /><div><span style="color: black; font-family: inherit; font-size: xx-small;">Veel mensen kennen deze tekst als gedicht. Het is oorspronkelijk geschreven als lied, met muziek van Cor Lemaire, voor het Amsterdams Journalistencabaret De Inktvis (1947 - 1953). Later heeft Conny Stuart het in haar repertoire opgenomen.</span></div></div>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-85463831605978778222021-01-17T15:50:00.006+01:002022-06-08T16:41:07.171+02:00ACTUEEL : Nabij - 40 jaar OOK (Ouders Overleden Kind)<br /><h1>Tweeduizend twee </h1><br />Achttien jaar geleden kwam er een jaartal bij het rijtje jaartallen dat een mens zoal paraat heeft. Je geboortejaar, en dat van je ouders en je kinderen. Het jaar waarin je afstudeerde. Het jaar waarin je die onvergetelijke reis maakte. En dan is daar ineens dat jaar waarin je kind doodging. In eerste instantie een heel gewoon jaar, niet opzienbarend anders dan andere jaren. Je was je er ook totaal niet bewust van dat je je in een verschrikkelijk jaar bevond. Dat was het namelijk ook nog niet. Tot op de dag dat je kind out of the blue doodging. <br /><br />Hij voelde zich niet helemaal lekker, had waarschijnlijk wat last van de lange autorit vanuit Frankrijk. Ga maar lekker slapen mannetje. Rustig aan. Met een washandje en een waterijsje op de bank. Geen alarmerende signalen. Gewoon terugkomen van vakantie, uitpakken, opruimen, wassen draaien, praatje maken met de buren. Beetje verhoging, beetje spugen, niets ernstigs. En de volgende dag, ergens in de middag, sta je naast het ziekenhuisbed waarin je prachtige kind onder een wit laken ligt. Z’n hoofd nog zichtbaar, z’n ogen op een kiertje na gesloten. Er is geen enkele twijfel mogelijk. Hij is dood. Je hebt de longen uit je lijf geschreeuwd toen de verpleegkundigen het nieuws brachten. Neeeeeeeeeeeee! Hoe kan het dat je het niet doorhad? Waar ging het mis? Maar vooral: deze pijn is ondraaglijk.<br /> <br /><h3>Tweeduizend twintig </h3><br />Achttien jaar later is 2002 het getal dat je leven verdeelt in vóór en na. Het staat dominant bovenaan het lijstje jaartallen. En doet alle jaartallen verwateren, zelfs het geboortejaar van je zoon. Want: was het nou ‘95 of ‘96? Het doet er niet toe. Justin is al veel langer dood dan hij geleefd heeft. Hij is een tijdloos bijna-vierjarig-jongetje geworden dat ongrijpbaar door alle herinneringen heen zweeft. Er is geen begin en geen eind meer. Hij is overal en nergens. De pijn is mild en hoort erbij. Wat onmogelijk leek is toch gebeurd: je kunt metzonder hem leven en zelfs weer gelukkig zijn. <br /><br /><br /><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihNecP4-8XN0cupzL9H1sx4ntSlLHk2AwYo9I-uU_T5Hcqrobhavqs8aI6dHHpG_lcpLaDngibx2UnJojlTyDxlEbjN0ZZfAFwEVitlBvEgvT5rr6IowWZkqnNUZDc4P7wjnUEkMOCIrLq/s1000/witte+bloem+in+vaasje.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="989" data-original-width="1000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihNecP4-8XN0cupzL9H1sx4ntSlLHk2AwYo9I-uU_T5Hcqrobhavqs8aI6dHHpG_lcpLaDngibx2UnJojlTyDxlEbjN0ZZfAFwEVitlBvEgvT5rr6IowWZkqnNUZDc4P7wjnUEkMOCIrLq/s320/witte+bloem+in+vaasje.jpg" width="320" /></a></div>Lieve ouders van een overleden kind, we delen een groot verdriet. We zijn de ouders die we niet willen zijn: ouders van een overleden kind. OOK maakt het mogelijk dat we elkaar vinden en met elkaar oplopen. Net zolang totdat we het weer op eigen kracht kunnen. Want dat kunnen we! <br /><br />Dankjewel OOK. </div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div></div></blockquote><br />Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-67292503562781752272020-10-11T17:29:00.000+02:002020-10-11T17:29:47.388+02:00DAGBOEK Later als ik dood ben<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW7-Aq9FZSiCVM5YzhDw-GKKCFrhtLC4Fe377jNGAR3QKeJKngQ6Mhm-D_2x4eT23QLyke4DDCCHbqs3oCzmjjQrHym-KHDmlXZt7YNzDsPOmLRsv6P5TOaNVTTwTMitJGgME8-lHBDLEX/s708/jongen.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="708" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW7-Aq9FZSiCVM5YzhDw-GKKCFrhtLC4Fe377jNGAR3QKeJKngQ6Mhm-D_2x4eT23QLyke4DDCCHbqs3oCzmjjQrHym-KHDmlXZt7YNzDsPOmLRsv6P5TOaNVTTwTMitJGgME8-lHBDLEX/s320/jongen.jpg" /></a></div><p>Ik kijk naar de aflevering van Topdokters van 21 april 2020. </p><p>Kinderoncoloog Dannis van Vuurden vraagt toestemming aan de ouders van een overleden tweejarig meisje om wat tumorweefsel van haar hersenen te mogen gebruiken voor nader onderzoek. </p><p>Dat mag.</p><p>Van Vuurden: "Aan pubers moet je volgens de wet vragen of zij toestemmen om dat na overlijden te mogen doen."</p><p><br />Een van zijn puber-patiënten komt in beeld en reageert als volgt op deze vraag: "Ja, doe maar, want als ik straks dood ben, vind ik het wel fijn om zonder tumor dood te zijn. Dat je als het ware kankervrij dood bent." </p><p>Zo had ik het nog nooit bekeken. </p><p><span style="font-size: xx-small;"><a href="https://tvblik.nl/topdokters/aflevering-7-2" target="_blank">Topdokters aflevering 7 2020 </a></span></p><p><br /></p>Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-3555394414063468052020-04-17T14:02:00.001+02:002020-08-28T18:42:12.459+02:00GASTBLOG van de moeder van Mikki<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy2k3FENw8jNBNJmqXV0b0KlOvUqMq513bO44HFLawGL6H4G_J_5ewhJRTi8B1BSQ9GXTfJHdp2VrotZr7xjaNED6q5BeeRAmLh4fNngNAdJj-ruO07tKuPtfnQstrnlLtlYQPeF8ZTKj1/s1600/Het+kleinste+vogeltje+en+de+bangeriken.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="189" data-original-width="267" height="140" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy2k3FENw8jNBNJmqXV0b0KlOvUqMq513bO44HFLawGL6H4G_J_5ewhJRTi8B1BSQ9GXTfJHdp2VrotZr7xjaNED6q5BeeRAmLh4fNngNAdJj-ruO07tKuPtfnQstrnlLtlYQPeF8ZTKj1/s200/Het+kleinste+vogeltje+en+de+bangeriken.jpg" width="200" /></a></div>
Sinds het coronavirus in de hele wereld zijn intrede deed, ziet het leven voor iedereen er compleet anders uit. Twee jaar eerder heb ik al ervaren hoe het leven onaangekondigd en vooral ongevraagd soms een heel andere wending neemt.<br />
<br />
<div>
<br />
Met het bericht dat Mikki een hersenstamtumor had, was het leven op 9 januari 2018 in een paar seconden voorgoed veranderd. Er was geen hoop op beterschap. Een paar maanden later op 20 juni was dat definitief en veranderde alles opnieuw.<br />
<div>
<br />
<h3>
<span style="color: orange;">
Hoop</span></h3>
Toch ben ik hoop blijven voelen, tot op het laatste moment dat zij stierf. Er was nog zoveel om op te hopen. Hoop dat ze lang genoeg zou leven tot er alsnog een levensreddend middel werd ontdekt, tot aan de laatste hoop dat ze een dag langer zonder pijn bij ons mocht zijn, en uiteindelijk de hoop dat ze rustig thuis in vrede kon sterven.<br />
<br />
Toen ze in de nacht van 19 op 20 juni in alle rust thuis overleed, hoopte ik met het laatste restje dat er nog van over was, dat haar overlijden niet waar zou zijn en ik haar snel terug zou vinden.<br />
<br />
Ik zocht naar een manier om alles ongedaan te maken, maar alle gedachten die ik had en alles wat ik deed, leidde niet naar wat ik het liefste wilde. Niets bracht haar meer thuis.<br />
<br />
Toen dat besef langzaam begon door te dringen, simpelweg omdat ik het te vaak zonder succes heb geprobeerd, begon ik mij een klein beetje op de toekomst te richten. Het is dagelijks balanceren tussen rouwen en verder leven, en het koord waarop is dun.<br />
<br />
Een paar dagen weg met de jongens, naar werk gaan, een cursus volgen en fijne mensen ontmoeten, weliswaar altijd met Mikki in gedachten, maar het biedt een beetje houvast in het leven zonder haar.</div>
<div>
<br />
<h3>
<span style="color: orange;">
Moe</span></h3>
<br />
Sinds het coronavirus in maart ons land is binnengedrongen, zijn alle routines en plannen opnieuw op de schop gegaan en daarmee ook mijn herwonnen perspectief. Nu zoveel is weggevallen van wat mij opnieuw zin en afleiding geeft, voel ik hoe moe ik ben. Moe van het rouwen en het zoeken naar perspectief, moe van het doorlopende vallen en opstaan.<br />
<br />
Ik weet even niet meer wat te doen en ga opnieuw op zoek naar jou. Nu voor de derde keer in twee jaar alles zo anders is, moet ik opnieuw uitzoeken waar ik je weer in vinden kan. Opgesloten in huis en in mezelf kan ik even niks verzinnen en blijf alleen over met het grote gemis.<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;">Mikki is op 20 juni 2018 overleden als gevolg van een hersenstamtumor.<br />Ze is zes jaar geworden.<br /><br />Patricia Vermeulen is de moeder van Mikki.<br />Dit is een van haar blogposts voor <a href="https://ikmisje.eo.nl/themas/blog/blog-patricia-opnieuw-op-zoek" target="_blank">Ik mis je</a></span><br />
<span style="font-size: xx-small;">Patricia schreef ook het boek: <a href="https://hetkleinstevogeltje.nl/" target="_blank">Het kleinste vogeltje en de bangeriken.</a></span><br />
<span style="font-size: xx-small;">Illustratie Nynke Boelens</span><br />
<br />
<br />
<br />
<a href="mailto:?subject=Ik%20mis%20je:%20Bekijk%20deze%20webpagina%20eens&body=Ik%20wil%20graag%20deze%20link%20met%20je%20delen:%20https%3A%2F%2Fikmisje.eo.nl%2Fthemas%2Fblog%2Fblog-patricia-opnieuw-op-zoek"></a></div>
</div>
Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-66477642404831530562020-04-14T14:27:00.000+02:002020-04-14T14:27:10.808+02:00TROOSTQUOTE : Wat vraag je aan mensen met verdriet?<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW5FXfoz5CTs8tEHURs83iw2e3hNM1cHYrm_1jnRQ6G4VIRL1hTRkDD6_2DdMF7O1qZiw_mD4WPcoNf5wrmuGuhfOpqDMkgzgBzl2OSb1bqPHysA4XzKDqBrrp8RUKSpOf7pDcbFg4fUxG/s1600/zon+in+de+zee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="560" data-original-width="564" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW5FXfoz5CTs8tEHURs83iw2e3hNM1cHYrm_1jnRQ6G4VIRL1hTRkDD6_2DdMF7O1qZiw_mD4WPcoNf5wrmuGuhfOpqDMkgzgBzl2OSb1bqPHysA4XzKDqBrrp8RUKSpOf7pDcbFg4fUxG/s320/zon+in+de+zee.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Vraag aan mensen met verdriet <i>niet</i>:</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
'Hoe gaat het?'</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
maar </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>'Hoe voel je je vandaag?'. </b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: xx-small;">Manu Keirse, <i>Helpen bij verlies en verdriet</i></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: xx-small;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: xx-small;"><i><br /></i></span></div>
Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-82080945710344380612020-04-14T10:26:00.003+02:002021-03-20T10:04:35.135+01:00TROOSTMUZIEK: Vanaf vandaag - Elisah, dochter van Liesbeth List<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/u0yHVf7_g8k/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/u0yHVf7_g8k?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Vandaag begraaf ik jou in mij<br />
Niet in de aarde, niet in die kist<br />
niet bij die bomen in de ochtendmist<br />
daar ben jij niet<br />
Jij bent veilig in mij<br />
<br />
Vandaag begraaf ik jou in mij<br />
Niet bij die steen daar, die lange rij<br />
al die oude namen, daar hoor jij niet bij<br />
Nee vandaag, begraaf ik jou in mij<br />
<br />
Dan kan ik met je praten en antwoord geven<br />
Dan blijf je leven in mijn leven<br />
Toe neem mijn ogen en kijk met mij<br />
Neem mijn voeten en loop met mij<br />
We gaan naar huis toe,<br />
wij allebei<br />
Vanaf vandaag, leef jij in mij<br />
<br />
Vandaag begraaf ik jou in mij<br />
'k zal je niet zoeken, waar je nu bent<br />
Blijf maar bij ons hier, waar iedereen je kent<br />
Jouw plaats aan tafel houd ik voor je vrij<br />
<br />
We zullen lachen en weer plannen maken<br />
'k zal met je slapen en met jou ontwaken<br />
Neem m'n mond en lach met mij<br />
Neem m'n handen en voel met mij<br />
Wat je nog doen wou, doe ik erbij<br />
Vanaf vandaag leef jij in mij<br />
<br />
Haal weg dat kruis<br />
en al die witte bloemen<br />
Verscheur de krant<br />
waarin ze jouw naam noemen<br />
Neem mijn ogen en kijk met mij<br />
Neem mijn hart en leef met mij<br />
Want jouw dood is nu voorbij<br />
Vanaf vandaag, leef jij in mij<br />
<br />
'k zal twee levens leven<br />
met jou in mij.<br />
<span style="font-size: xx-small;"></span><br />
<div>
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></span></div>
<span style="font-size: xx-small;">
</span>
<div>
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-size: xx-small;"><b>10 april 2020</b></span></span></div>
<span style="font-size: xx-small;">
Muzikaal eerbetoon aan Liesbeth List. </span><span style="font-size: xx-small;">Vlak na het overlijden van Liesbeth zong Elisah het lied <i>Vanaf Vandaag.</i></span><div>
<div>
<span style="font-size: xx-small;">Elisah Baijens: “Mijn moeder is uitgebreid herdacht op televisie, in kranten, op de radio. Haar vele fans hebben ook via social media liefdevolle berichten over haar geschreven. We hebben, gezien de huidige omstandigheden, afscheid van haar moeten nemen zonder een uitvaart die haar zo was gegund, die bij haar zou hebben gepast, bij wie ze was, de Liesbeth List die zovelen heeft geraakt als chansonnière. Met allen voor wie zij iets heeft betekend, wil ik het lied <i>Vanaf vandaag</i> delen.”</span><br />
<div class="style-scope ytd-watch-flexy" id="meta" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">
<div class="style-scope ytd-watch-flexy" id="meta-contents" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">
<ytd-video-secondary-info-renderer class="style-scope ytd-watch-flexy" style="border-bottom: 1px solid var(--yt-spec-10-percent-layer); display: block; margin-bottom: 24px; padding-bottom: 16px;"><br /></ytd-video-secondary-info-renderer></div>
</div>
</div>
</div>
Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-89556126650715503342020-04-05T13:46:00.000+02:002020-04-05T13:48:04.808+02:00TROOSTMUZIEK Maaike Ouboter, het verhaal achter 'Dat ik je mis'<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/GSEFNMT2eKM/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/GSEFNMT2eKM?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
"Als er over dit liedje gepraat wordt dan is het, in een heel korte versie, dat liedje dat over haar overleden ouders gaat, punt."<br />
<br />
Maaike heeft het in één keer opgeschreven, in 2011. Naar aanleiding van een opdracht voor een cursus singer-songwriter.<br />
<br />
"Ik denk dat dit iets is dat zo erg uit m'n binnenste kwam, dat het meer iets met verwerking te maken had, ondanks dat ik dat altijd heel hard heb ontkend in interviews. Misschien is het ook te persoonlijk, te eng."<br />
<br />
<b>Ik wil je </b><br />
<b>bespeel je</b><br />
<b>Ik roer en beveel je</b><br />
<b>Om bij me te blijven</b><br />
<b>in donkere nachten</b><br />
<b>Om niet meer te smachten</b><br />
<b>naar jou (in gedachten)</b><br />
<br />
"99 procent van al deze dingen speelt zich af in je hoofd,<br />
en daar word je gek van, daar komt dat intense verdriet vandaan.<br />
<br />
Het lied gaat niet over mijn ouders, het gaat over mij en het missen van mijn ouders.<br />
<br />
Het gaat vooral over dat verlangen naar iemand die er niet meer is.<br />
<br />
Verdriet is zo iets persoonlijks, het intense van dat gevoel gaat <i>voorbij </i>het verdriet om mijn ouders.<br />
<br />
Ik ken het alleen zo goed ómdat ze er niet meer zijn."<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;">Gedeelte van wat Maaike Ouboter vertelt in deze opname van <i>Dat ik je mis, het verhaal achter het nummer </i>Top 2000 a gogo, 28 december 2018. </span><br />
<br />Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-88745270842524246582020-02-28T17:38:00.001+01:002020-02-28T17:38:14.357+01:00ACTUEEL Geeft geld troost?<br />
<i>Ikea betaalt 41 miljoen euro aan de ouders van Jozef Dudek die in 2017 overleed doordat ladekast Malm op hem viel.</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Jozef woonde in Californië en was twee jaar oud toen het gebeurde.<br />
IKEA had Malm teruggeroepen, juist vanwege dat omvalgevaar.<br />
Maar dat wisten de ouders niet. Zeggen ze.<br />
IKEA had de ouders ook niet rechtstreeks benaderd om het omvalgevaar te melden, bijvoorbeeld met een e-mail, of telefonisch (als IKEA over die gegevens had beschikt).<br />
Anders hadden ze de kast natuurlijk teruggebracht naar de winkel. Of vastgeschroefd aan de muur. Of in de kelder gezet. Of naar het grof vuil gebracht.<br />
Maar ze wisten het dus niet.<br />
En daardoor is hun kind dood.<br />
<br />
Maar is dit zo?<br />
Is Jozef dood omdat zijn ouders niet wisten dat de kast om zou kunnen vallen?<br />
<br />
Ik denk het niet.<br />
Ik denk dat het pure pech is.<br />
Ongelooflijke pech.<br />
<br />
Malm had ook <i>niet </i>kunnen vallen.<br />
Er was misschien een groter risico omdat de kast ten onrechte niet verankerd was. Maar niet alle onverankerde Malm kasten vallen om.<br />
En Jozef had ook <i>niet </i>in de buurt kunnen zijn toen de kast viel.<br />
En het is zelfs denkbaar dat de ouders <i>niets </i>of te laat <i>iets </i>gedaan hadden als ze wél hadden geweten dat de Malm makkelijk omvalt.<br />
<br />
Natuurlijk begrijp ik dat de ouders IKEA hebben aangeklaagd.<br />
Er viel IKEA iets te verwijten.<br />
En het is niet de eerste keer dat een jong kind overlijdt door een vallende ladekast van IKEA.<br />
<br />
Het had niet mogen gebeuren.<br />
<br />
Maar het is gebeurd en het zal waarschijnlijk nog wel een keer gebeuren.<br />
En nog een keer.<br />
<br />
En als Jozef op dat compleet verkeerde moment niet op die plek was geweest en niet was overleden, hoe zou het nu zijn geweest met hem?<br />
<br />
We weten het niet.<br />
En we zullen het ook nooit weten.<br />
<br />
Het leven is grillig.<br />
<br />
IKEA had zorgvuldiger moeten handelen, zeker.<br />
Maar hoe we ook proberen om alles zo veilig mogelijk te maken, er zullen altijd kinderen (en mensen) overlijden door pech.<br />
Door op het verkeerde moment op de verkeerde plek te zijn.<br />
Door geboren te worden met genetische defecten.<br />
Door besmet vlees te eten.<br />
Door een ziekenhuisbacterie.<br />
Door een ongeluk, een fout, een vergissing, een overschatting enzovoort.<br />
<br />
Ik schrijf dit stukje omdat ik bij het lezen van de kop van het artikel meteen dacht: wat moet je met die 41 miljoen euro? Zou dat geld de ouders minder verdrietig hebben gemaakt? Kan geld troosten? Wat hebben ze ermee gedaan?<br />
<br />
Het gemis van Jozef zal er niet minder om zijn.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiwdNSzJ0Sz5pIONDdRB9Gn0P8x5jENjyH8OkrXu6rms7m5dwwt0nJNrFpmOiSxn6hoeF4pGYWwPTIQD38FcTV1R6TcGQLs4FjI1Wt2YL1GAHEJgGg2AU0XV3n6c3znrE8LsXlRdP6t4jk/s1600/Troost+vinden+-+Flow+Magazine+NL.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1249" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiwdNSzJ0Sz5pIONDdRB9Gn0P8x5jENjyH8OkrXu6rms7m5dwwt0nJNrFpmOiSxn6hoeF4pGYWwPTIQD38FcTV1R6TcGQLs4FjI1Wt2YL1GAHEJgGg2AU0XV3n6c3znrE8LsXlRdP6t4jk/s320/Troost+vinden+-+Flow+Magazine+NL.jpg" width="249" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3760392033728899706.post-5083225547140375562020-01-30T15:39:00.000+01:002020-01-30T15:39:07.664+01:00Gastblog van de moeder van Mikki<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRU6UGENnXlydAomUhBML5tvZyNb-JVdKUGCss1yJIalHeC9HcoaHoGOiv3huzVizt1RYfvtEJEq3xNQ4yu4k4WSuH3iCaupj0TV_pTZkC8KHvUXTR4C7dxBzJKJZIu4ERICgM9pPmL7wU/s1600/a205b825a87e215a23ab7ee0715142df.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="377" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRU6UGENnXlydAomUhBML5tvZyNb-JVdKUGCss1yJIalHeC9HcoaHoGOiv3huzVizt1RYfvtEJEq3xNQ4yu4k4WSuH3iCaupj0TV_pTZkC8KHvUXTR4C7dxBzJKJZIu4ERICgM9pPmL7wU/s320/a205b825a87e215a23ab7ee0715142df.jpg" width="268" /></a></div>
<div>
Het is zaterdagochtend. Tijd voor de huishoudklusjes die afgelopen week zijn blijven liggen. Met de stofzuiger in mijn hand loop ik de trap op. De radio staat aan en de liedjes die voorbij komen, neurie ik zonder al teveel nadenken mee.<br /><br />Maar dan ineens, bovenaan de trap, schrik ik op: ‘Ik voel me sexy als ik dans’, klinkt het door de speakers. Ik krijg een brok in mijn keel en vergeet wat ik wilde doen. Talloze keren hebben Mikki en ik dit nummer van Nielson samen meegezongen. De stofzuiger zet ik opzij en ga met mijn rug tegen de muur op de vloer van de gang zitten. Het liedje neemt me mee, terug in de tijd. Ik voel de handjes van Mikki geklemd in de mijne, terwijl we rondjes dansen in de woonkamer.<div>
<br /><h4>
<span style="color: orange;">Verlangen</span></h4>
Voor heel even voel ik de lichtheid en vrolijke energie van Mikki in huis. Na de laatste klanken blijf ik nog even zitten. Ik wil het gevoel van daarnet vastgrijpen en bij me houden, maar het is weg. Het liedje is voorbij en ik ben weer terug, op de vloer in de gang, alleen. Wat overblijft is het verlangen naar de wereld met Mikki.<br /><br />Ik mis het in alles wat ik doe. Onze favoriete liedjes zingen is niet meer zo fijn, en zelfs de trap loop ik anders op dan voorheen. Mijn benen voelen zwaarder en er drukt iets op mijn schouders. De onzichtbare deken van verdriet draag ik altijd met me mee. Ik heb nooit meer zo licht gedanst als toen samen met haar.</div>
<div>
<br /><h4>
<span style="color: orange;">Eén bed blijft voor altijd leeg</span></h4>
Ik heb heimwee naar Mikki, maar ook naar de moeder die zij mij maakte. Ik mis hoe ik me voelde als we samen naar school fietsten of wandelden op straat. Soms ongeduldig of moe, maar er was geen zware deken van verdriet. Elke avond voor het naar bed gaan, maakte ik een rondje langs alle slaapkamers en spiekte even door de kier van de deur.<br /><br />Alle kinderen veilig thuis in bed, maakte dat ik rustig slapen kon gaan. Het was niet perfect, maar wel compleet. Dat gevoel is weg. Nu is er altijd op de achtergrond het ‘niet pluis gevoel’. Eén bed blijft voor altijd leeg.<br /><br />Ik koester het gevoel dat ik heb gekend en de moeder die Mikki mij heeft gemaakt. Ik zing nog steeds weleens met ‘onze’ liedjes mee, maar voel me nooit meer ‘sexy als ik dans’. Ik mis de wereld van Mikki in mij.<div>
<br /></div>
<span style="font-size: xx-small;">Mikki is op 20 juni 2018 overleden als gevolg van een hersenstamtumor. <br />Ze is zes jaar geworden.<br /><br />Patricia Vermeulen is de moeder van Mikki.<br />Dit is een van haar blogposts voor <a href="https://ikmisje.eo.nl/themas/blog/blog-patricia-terug-in-de-tijd" target="_blank">Ik mis je</a></span></div>
</div>
Lizzy de Wildehttp://www.blogger.com/profile/12728492364498248242noreply@blogger.com0