Het geloof heeft mij wel geholpen, heeft het draaglijker gemaakt. Makkelijker niet. Ik heb het gevoel dat niets voor niets is. Nini is hier niet voor niets gezien. In het begin denk je: waarom overkomt mij dit? Je kunt dan wel boos worden op God - dat hij haar zo'n pijnlijk leventje heeft laten leiden - maar ze heeft de mensen ook iets kunnen geven. Ons zeker.
Mijn visie op leven en dood is niet gewijzigd. Je weet dat de geboorte van een kind betekent dat het ook zal sterven. Dat zijn de enige twee zekerheden die je hebt. Ik vind dat de mensen tegenwoordig zo sterk het gevoel hebben dat ze het leven kunnen maken. Ze houden geen rekening met het onverwachte. Het is jammer dat je niet alles in de hand hebt. Maar eigenlijk is het ook maar beter. Kinderen 'nemen' is ook zo vreselijk gezegd. Het is een godsgeschenk als je een kind krijgt.
Fragment uit het interview met de moeder van Nini, gehouden op 30 januari 2006.
Nini is door zuurstoftekort tijdens de geboorte ernstig gehandicapt geraakt. Ze is in 1982 overleden toen ze bijna zes jaar oud was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten