De dag na de crematie van Nini ben ik weer aan het werk gegaan. Er waren toen, in 1982, totaal geen mogelijkheden om (tijdelijk) niet te werken of minder te werken. Het was een andere tijd. Maar het was ook de aard van mijn werk. Het was werk dat je heel erg bezighield, in beslag nam, èn het was zomer en dan moesten er gewoon bepaalde dingen gedaan worden. Het was een prima afleiding, een prima remedie tegen moeten nadenken over het soort nare belevenissen als het overlijden van Nini.
Werken heeft mij wel geholpen. Ik moest mijn geest gebruiken voor iets dat niets te maken had met het verdriet. Maar het continu werken heeft me ook opgebroken.
Ik heb helemaal geen ondersteuning of begeleiding gekregen van mijn baas. Ik werkte slechts met een paar collega's, of alleen, en was op veel plekken waar niemand het wist. Werk en de dood van Nini waren twee totaal verschillende werelden.
Fragment uit het interview met de vader van Nini, gehouden op 30 januari 2006.
Nini is door zuurstoftekort tijdens de geboorte ernstig gehandicapt geraakt.
Ze is in 1982 overleden toen ze bijna zes jaar oud was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten