Het was heel bijzonder om nog een kind te krijgen nadat Milan was overleden. Tijdens de zwangerschap maakte ik me wel zorgen. Aan de ene kant hoopte ik op een jongen. Aan de andere kant dacht ik: in godsnaam, laat het een meisje zijn, dan kunnen we ook niet vergelijken. Maar toen ik hoorde dat het een jongen was, was ik zielsgelukkig. Voor zover dat kon. Achteraf denk ik: waarom hebben we al die discussies gehad? Waarom kon ik niet toegeven aan de wens van mijn vrouw om snel weer zwanger te worden? Ik zag veel beren op de weg.
Milan was best druk. Hij was een levendig mannetje. Na zijn overlijden ging onze dochter het huis uit. Toen werd het stil. Zo ontzettend stil dat je de klok hoorde tikken. Vreselijk vond ik dat. Met de komst van onze jongste zoon is er weer reuring in huis. Er wordt weer gelachen.
De band met hem heeft wel moeten groeien. Ik kon me moeilijk hechten. Het eerste jaar heb ik hem niet in bad gedaan. Ik was echt bang dat het weer fout zou gaan. Die angst zit nog steeds ergens in m'n achterhoofd.
Fragment uit het interview met de vader van Milan, gehouden op 1 juni 2006.
Milan is in mei 2002 plotseling overleden toen hij bijna drieënhalf jaar oud was. Zijn halfzus was toen elf jaar, zijn zusje vijf. In juni 2004 is zijn broertje geboren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten