Drie maal per week ontvang ik kosteloos 'prikkelende citaten die een aanzet kunnen geven voor zelfonderzoek' van Erik van Zuydam. Het onderstaande citaat van Nin Sheng (waar ik zo snel niets over kon vinden op internet) trof ik ongeveer een week geleden in mijn mailbox:
In het ergste verlies dat je hebt meegemaakt
ligt misschien wel het grootste geschenk verborgen.
Nin Sheng
Het houdt me bezig. Wat vind ik hiervan? Mijn ergste verlies is het overlijden van Justin. Ligt hierin mijn grootste geschenk?
Wat vind jij? Wat roept dit bij jou op? Laat het weten door een reactie te plaatsen. Ik ben heel benieuwd en hoor graag van je.
Misschien dat ik dit kan begrijpen als ik zelf 88 ben. Maar nu: No way!
BeantwoordenVerwijderenKan het onvoltooide leven van onze getalenteerde dochter niet als geschenk zien; nooit denk ik..
Deze reactie ontving ik per mail:
BeantwoordenVerwijderenIk kan me er inmiddels ( bijna 9 jaar na de dood van mijn zoon ) wel iets bij voorstellen. In de categorie: "it's better to have loved and lost, than never have loved at all"
En deze tweets ontving ik gisteren:
BeantwoordenVerwijderen@lizzydewilde sommige citaten slaan de plank flink mis, alhoewel ik ook de intense rijkdom kan zien, voorbij de plotselinge dood van Esmée.
@lizzydewilde ik kan niets anders bedenken dan dat het misschien anders bedoeld is... Misschien wordt bedoeld dat Justin jouw grootste geschenk is?
Ik word er een beetje flauw van:
BeantwoordenVerwijderen...ligt MISSCHIEN wel het grootste geschenk verborgen...
Ja, maar in sommige gevallen misschien niet.
Ik zou me zo kunnen voorstellen dat dit op spiritueel niveau is bedoeld. Ik weet dat er ouders zijn die spreken van een geestelijke verrijking na de dood van hun kind. Zoiets ervaar ik op een bepaalde manier ook wel, maar niet zodanig dat ik vind dat het opweegt tegen wat ik heb verloren. Hier in het aardse hebben we nou eenmaal ook met ons verstand te maken dus nee... ik kan er niks mee eerlijk gezegd.
hey lizzy,
BeantwoordenVerwijderenbekijk de dood als een geschenk zoals nin sheng zegt, want we hoeven geen oordeel te hebben op de 'lichamelijke verdwijning' de ziel gaat nooit verloren, jij hebt samen met justin hier op aarde een tijd doorgebracht waar je dankbaar voor bent, schenk voor de rest vertrouwen in het bestaan dat alles gelopen is zoals het moest
blijf niet hangen in medelijden maar put uit je eigen zielskracht!
http://kinderenvanhetlicht.blogspot.com
Oei, wat kwetsend wat ik hierboven lees.... Na het overlijden van je kind voer je je eigen persoonlijke oorlog, velen blijven niet hangen in medelijden en laten zien dat de mens krachtig is en proberen juist uit het leven te halen wat er te halen valt. Maar dat valt niet altijd mee en kost kracht en energie. Maar de dood van een kind als een geschenk zien.... Ik leg veel opmerkingen naast me neer maar deze raakt mij in mijn ziel...
BeantwoordenVerwijderenMarjolein, mama van vier, waarvan Jasmijn maar 4 1/2 mocht worden.