DAGBOEK 27 juli 2003

Naast het verdriet om Justin is er de constante zorg om Elio. We voelen ons intens verantwoordelijk voor zijn welbevinden. Met argusogen volgen we z'n krampachtige pogingen om aansluiting te vinden bij de andere campingkinderen. Kinderen die - vanzelfsprekend - allemaal broers of zussen hebben. Eigenlijk is de confrontatie met zijn zoektocht het zwaarst. Terwijl hij het zelf waarschijnlijk niet als zodanig ervaart. Hij neemt het leven zoals het is. Tegen kinderen die ernaar vragen zegt hij, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, dat hij een broertje heeft. Maar dat die dood is. Ze nemen het voor kennisgeving aan en gaan verder met waarmee ze bezig waren.