INTERVIEW met de moeder van Floris THEMA : heb je kinderen?

Als mensen mij vragen of ik kinderen heb zeg ik 'ja' en meteen ook hoeveel. Altijd. Tegen iedereen. Het maakt niet uit of ik mensen wel of niet ken. 'Ik heb vijf kinderen, vier lopen er rond en één is een sterretje.' Nieuwe mensen krijgen sowieso het verhaal over Floris te horen. Zonder uitzondering. Ik kan het niet voor me houden. Ik vind dat iedereen moet weten dat Floris ook bij ons hoort. Het gaat tegen mijn gevoel in om hem te negeren. Dan is het net of ik hem voor de buitenwereld geheim wil houden. Ik ben ook niet bang voor eventuele reacties. Ik heb mijn antwoord klaar. Ik vertel dat we hem levenloos in z'n bedje hebben aangetroffen en dat ik dat niet nog een keer mee moet maken. 'Nee, nee', wordt er dan meteen gemompeld. Eigenlijk heb ik alle reacties ondertussen wel gehad. Als mensen zeggen: 'Ik hoop dat je het een plekje kunt geven', zeg ik dat ik rouwen niet erg vind. Dat ik het juist fijn vind om ermee bezig te zijn. Ik wil het verdriet niet wegstoppen. Maar het hoeft niet altijd zichtbaar te zijn.

1 opmerking:

  1. Dit is zeer inspirerend. Door dit te lezen besef ik dat rouwen inderdaad niet erg is. Doordat er een taboe heerst rond het verlies van een kind wordt er vaak mee omgegaan alsof verdriet zo snel mogelijk weg moet gaan. Niet rouwen is dan veel zwaarder.

    BeantwoordenVerwijderen