Na het overlijden van Luuk heb ik zo'n tweeënhalve maand niet gewerkt. Voor zijn dood werkte ik vanuit huis. Ik was gestopt met het communicatiebureau dat ik tien jaar eerder met een compagnon had opgezet en was bezig met nieuwe plannen. Ik had een groter aandeel in de zorg voor de kinderen dan mijn vrouw.
Het was voor mij heel verlammend om thuis te zijn en te proberen te werken. Ik kwam er eigenlijk helemaal niet aan toe. Ik was alleen maar bezig met Luuk. Werk is een beladen ding geworden als het om Luuk gaat: ik moest iets afmaken en daardoor was ik niet bij hem. Dat voel ik wel als 'een aandeel in'. Het gaat toch om keuzes. Die keuze is een factor geweest in de omstandigheden waarin Luuk terecht is gekomen. Het had anders kunnen zijn als...
Na een tijdje heb ik besloten om toch weer samen met mijn oude compagnon verder te gaan. Hij heeft mij de ruimte gegeven om een nieuwe lijn te bedenken waar ik mijn passie in kon vinden. Dat was heel bijzonder.
Door het overlijden van Luuk waren alle fundamenten weggeslagen. Ik vond in werk een platform om in ieder geval te kunnen blijven staan. Ik ben er behoorlijk ingedoken. Bijna fulltime. Voor mij was de functie van werken het zoeken en vinden van een fundament. Rails om het karretje op te zetten. Het was bijna gelijk aan eten en drinken: ik had het nodig om door te hobbelen, om een ritme te hebben. Als ik niet verder gegaan was met het bureau zou ik hier eindeloos malend, draaiend, verstopt en verstikt gezeten hebben. Veel te geïsoleerd. Veel te veel alleen. Ik zit nu in een gemeenschapje en dat is voor mij een soort levensnoodzaak.
Werken helpt ja, maar het laatste halfjaar ben ik weer zo druk dat ik me weleens scheefgetrokken voel. Het gaat er misschien niet eens om hoe vaak ik thuis ben. Het gaat er om hoe betrokken ik ben bij mijn vrouw en dochter. Je moet er zijn. Tijd en aandacht hebben. Daar loopt de boel weleens klem.
Fragment uit het interview met de vader van Luuk, gehouden op 15 juni 2006.
Luuk is in 2004 verongelukt tijdens een speelochtendje bij een vriendinnetje. De kinderen zagen kans op een onveilig balkon op de derde verdieping te komen. Luuk is naar beneden gevallen en de volgende ochtend in het ziekenhuis overleden. Hij was toen ruim vijfenhalf jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten