Toen ik hoorde dat Luuk gevallen was, ben ik als een bezetene naar hem toe gefietst. Ik wist niet precies wat er aan de hand was, maar het werd wel in een klap duidelijk dat het erg was: ziekenwagens, een traumahelikopter en een heleboel gedoe eromheen. Ik mocht niet bij Luuk. Ik voelde ook geen drang om bij hem te zijn, om zijn hand vast te houden. Ik zag in dat het heel ernstig was.
Er werden verschillende tests uitgevoerd. Daaruit bleek dat er geen hersenactiviteit meer was. Toen ging het hele circus in werking voor orgaandonatie. Dat duurde enorm lang, pas om half vier 's nachts waren alle onderzoeken achter de rug. Wij mochten en konden daar niet bij zijn.
Ook overdag mochten we niet altijd bij hem. Hij lag aan allemaal draden. Zijn lichaam leefde, het was nog warm. Hij heeft bij ons op schoot gezeten, we hebben hem geknuffeld. Voor zover dat ging. Er heerste een idiote sereniteit op de intensive care. We zijn dankbaar voor die momenten. Dat was - in ieder geval voor mij - het emotionele afscheid van zijn actieve leven.
Het was eigenlijk een nachtmerrie waar je zo snel mogelijk uit wilde. De angst over hoe zijn leven zou worden zat er diep in. Ergens midden op de dag, ik moest geloof ik een pyjama gaan halen thuis, heb ik mezelf toegesproken dat ik hoop wilde hebben. HOOP. Al was het maar een duizendste van een procent. Het kon me niet schelen hoe we het zouden moeten gaan doen, ik wilde dat hij bleef leven.
Die hoop heb ik een paar uur gehad. Dat was heel kort en duurde tegelijkertijd een eeuwigheid. Het kaatste alle kanten op, ik was niet verlamd, niet verdoofd, ik had niet de indruk dat ik niet wist wat er gaande was. Het lijkt me onoverkomelijk als je kind zo zwaar verminkt is dat je geen afscheid kunt nemen. Voor mijn gevoel heb ik wel afscheid van Luuk kunnen nemen.
Fragment uit het interview met de vader van Luuk, gehouden op 20 oktober 2006.
Luuk is in 2004 verongelukt tijdens een speelochtendje bij een vriendinnetje. De kinderen zagen kans op een onveilig balkon op de derde verdieping te komen. Luuk is naar beneden gevallen en de volgende ochtend in het ziekenhuis overleden. Hij was toen ruim vijfenhalf jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten