Vandaag gebeurt het weer. Ik zit in de speeltuin en raak via een vriendin in gesprek met een onbekende vader. We hebben het over vakanties. 'Heb je ook twee kinderen?' Aarzelend antwoord ik dat ik er een heb en dat we op zoek zijn naar een vakantiebestemming waar ook hij het naar z'n zin zal hebben. Een paar minuten later vertel ik toch dat Justin acht maanden geleden plotseling is overleden. Ik kan het niet laten. Ik moet het zeggen, door Justin niet te noemen, pleeg ik verraad. Het kent 'het verhaal': 'O, dan ben jij Lizzy.' Ja, ik ben Lizzy. Sinds kort 'de moeder van dat overleden jongetje'. Iedereen weet het, lijkt het wel. Daarna is het stil. Het gesprek stokt.
Gelukkig gebeurt het niet zo vaak dat ik geconfronteerd word met dit soort vragen. Ik ben erg handig geworden in het ontwijken van situaties waarin een dergelijke vraag voor de hand ligt. En ik kom nog weinig in contact met nieuwe mensen. Maar ik ben altijd op mijn hoede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten