DAGBOEK 29 augustus 2003

negenentwintig augustus
ooit een datum zonder betekenis
in het jaar tweeduizendentwee sterft mijn kind op deze dag
negenentwintig augustus
een sterfdag

Er zijn zonnebloemen, er is post, er wordt gebeld. We ontvangen liefdevolle aandacht.

Er is een jaar voorbij. Zijn we ook een jaar verder? Het voelt niet zo. De pijn is nog net zo hels. De schuldgevoelens zijn nog net zo aanwezig. Het gemis is nog net zo groot. Zelfs groter.

Volgens de homeopaat 'doorvoelen' we de dagen van zijn overlijden. Met alle emoties die we toen ook gevoeld hebben. Als deze dagen voorbij zijn, wordt het weer draaglijker.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten