Dag Justin: DAGBOEK 1 januari 2004

Oudejaarsavond hebben we met pap en mam gevierd. Het was goed. We hebben spelletjes gespeeld, papier gemarmerd, vuurwerk gekeken en sterretjes afgestoken. Rond twee uur 's nachts waren we weer thuis. Vanochtend werden we verblijd met een dik pak sneeuw. Prachtig! We zijn de hele dag buiten geweest, in het park bij ons achter. Je kunt er prima sleeën. Een fijne afleiding. Want ik ben best huiverig voor dit tweede nieuwe jaar zonder Justin.

Waarom een weblog?

Tijdens het schrijven van mijn dagboek vroeg ik mij regelmatig af hoe andere ouders van een overleden kind omgingen met de dood van hun kind. Welke invloed heeft het overlijden (gehad) op hun relatie, gezinsleven en werk? Hebben ze professionele hulp gezocht? Voelen ze zich schuldig? Hoe belangrijk is het dat ze al dan niet afscheid hebben kunnen nemen van hun kind? Wat biedt hen perspectief? Vinden ze dat praten helpt?

Ik ben over deze en andere onderwerpen in gesprek gegaan met 20 moeders en vaders, allen ouders van een overleden kind in de leeftijd van 1 dag tot acht jaar. Het zijn openhartige, ontroerende gesprekken geworden.

Het was de bedoeling dat deze interviews - samen met mijn dagboek - uitgegeven zouden worden. Dat is (nog) niet gebeurd. Ik ben ervan overtuigd dat zowel het dagboek als de verhalen waardevol kunnen zijn voor andere ouders van een overleden kind én hun omgeving. Ze kunnen herkenning, steun en hoop bieden. Daarom ben ik met deze weblog begonnen. Ik plaats regelmatig fragmenten uit mijn dagboek, fragmenten uit de interviews (oude én recente) en geef andere ouders de ruimte om een gastblog te schrijven. Ik wissel dit af met relevante 'nieuwtjes' en alinea's uit mijn favoriete troostboeken en troostmuziek. Met het doel om de waardevolle woorden - al dan niet op muziek - die ik in de afgelopen jaren ontvangen en verzameld heb, en die mij geholpen hebben om weer vertrouwen in het leven te krijgen, door te geven aan anderen.

Dag Justin

DAGBOEK 1 januari 2004

Geen opmerkingen:

Een reactie posten