Ik denk dat het wel een jaar geduurd heeft voordat ik me weer op iets kon verheugen. Nog steeds moet ik mezelf af en toe toespreken om weer gelukkig te mogen zijn. Er zijn altijd confrontaties die iets losmaken. Dan duikt het schaduwrandje weer op. Bijvoorbeeld als een leeftijdgenootje van Nini een kind krijgt. Maar dat zijn fracties, momenten. Ik realiseer me dat we ontzettend geboft hebben dat we het zo goed hebben, zowel samen als met de kinderen. We zijn heel gelukkig met de kinderen. En we zijn heel gelukkig geweest met Nini. Hoe tegenstrijdig dat ook mag klinken, zij heeft ons leven absoluut verrijkt. Vooral sinds de urn hier is voel ik me weer compleet.
Fragment uit het interview met de ouders van Nini, gehouden op 30 januari 2006.
Nini is door zuurstoftekort tijdens de geboorte ernstig gehandicapt geraakt.
Ze is in 1982 overleden toen ze bijna zes jaar oud was. Haar zusjes waren toen respectievelijk
1 en 2 jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten