TROOSTBOEK Graag veel bloemen - Puck Kooij

Een paar jaar geleden viste ik een boekje uit het rek bij boekhandel De Slegte. Graag veel bloemen. Poëzie rond onze dierbare doden.  Op de achterflap staat: In de overlijdensberichten die dagelijks in de krant staan, komt dikwijls ontroerende poëzie voor. Veelal zijn de dichtregels gekozen uit werk van bekende en gerespecteerde auteurs (...). Zeer sprekend zijn ook de eigengemaakte verzen, eerder bedacht door de overledene zelf of door een naaste. Puck Kooij verzamelde de spreuken en gedichten, rubriceerde ze en nam ze op zoals in de krant verschenen.

Het boekje telt 130 bladzijden, is op van dat beige kladblokpapier gedrukt en komt een beetje knullig en daardoor aandoenlijk over. Als ik de korte teksten lees, zie ik geen overlijdensberichten voor me, maar grafstenen bedekt met klimop op een oude, tikkeltje verwaarloosde, begraafplaats met veel groen, vogels en hier en daar een verzakt bankje.

Ik heb de bloemen gevraagd
voor je te glimlachen
De vogels vroeg ik
voor je te fluiten
en de zon stuurt je
haar warme stralen...

Wie het geluk aan zich bindt
vernielt het gevleugelde leven
maar wie het geluk kust
terwijl het voorbij vliegt
leeft in de zonsopgang
van de eeuwigheid.
(Toyohiko Kagawa)

Leven is geen begin
en evenmin
is dood een einde:
slechts vormen van verandering in het zijnde. 

It is better to have loved and lost
than never have loved at all.

Herinnering, bewaar ze zoals ze waren.
En, herinnering, breng mij vanavond
wat je kunt,
al wat je kunt van die liefde terug...
(Kavafis) 

Thomas Rap te Amsterdam, 1996, ISBN 90 6005 378 8