Ja?
Denk jij nog vaak aan Saar?
Ellen zucht. Een vraag waar geen antwoord op bestaat. Ja, altijd. Nee, nooit. Zonder aan haar te hoeven denken heb ik haar altijd bij me. Het gemis is een hemd dat ik nooit uit kan trekken, ik kan niet ophouden een moeder van een dode dochter te zijn. Diep van binnen ben ik aangetast. Een conditie. Een toestand. Het is zoals ik ben. Ik, dat ben ik met haar, met het gebrek aan haar.
(bladzijde 294 - 295)
Uitgeverij de Arbeiderspers, 1994, ISBN 9029515473
Geen opmerkingen:
Een reactie posten