Geen zin
Ik heb er soms geen zin meer in, geen zin in het bestaan. Dan houd ik m’n beker hete koffie vast en staar wat uit het raam.
De zon komt op en doet haar best, mijn grauwe grijsheid te verlichten. Koolmeesjes vliegen fluitend af en aan, hun nest is klaar voor nieuw klein leven.
M’n fiets wacht trouw op mij, veilig vastgebonden aan een paal. Ik kan overal naar toe, niemand houdt mij tegen. Maar ik ga niet, ik draal en draal.
De was moet nog gedaan, die rotklus nog geklaard. En eigenlijk moet ik nog even iemand bellen die al veel te lang iets van mij verwacht.
Maar er komt niets uit mijn handen. Dus steek ik een lief kaarsje aan, en verzoen mij met het bitterzoete weten dat alles vanzelf voorbij zal gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten