We willen een ander huis. Met een echte tuin, een ruimere woonkamer en een werkkamer voor mij. Vooral die extra kamer en die tuin zijn zeer gewenst. Juist nu, met de naderende zomer, groeit het verlangen om lekker buiten te eten en te genieten van groen en bloei. Maar we kunnen toch niet zomaar weggaan? Justin is hier beneden op de bank geboren en heeft boven opgebaard gelegen. Hij zit in elke vezel. We kunnen hem toch niet achterlaten?
Het is een enorme stap. Verhuizen is onomkeerbaar. Hoe weet je wanneer je daaraan toe bent? Er zijn mensen die geloven dat een ziel niet gebonden is aan een plek en altijd met je meegaat. Konden we het maar uitproberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten