INTERVIEW met de vader van Rosa THEMA : troost

We hebben veel aandacht gekregen. Dat heeft mij erg geholpen. Ook fysieke aandacht. Fysiek contact, het aanraken van mensen, hen vasthouden - al is het maar arm in arm wandelen - is zo vreselijk belangrijk.

Ik vind survival een makkelijker begrip dan troost. Troost betekent verzachting. Terwijl ik ervaren heb dat er eigenlijk heel weinig is wat het overlijden van Rosa verzacht. Behalve misschien de tijd. De scherpe kantjes gaan eraf. Het gevoel dat je door de vloer gaat, pijn in je buik krijgt als je aan haar denkt, verdwijnt een beetje. Carlijn de Roos (psycholoog) heeft tegen ons gezegd: 'Het trauma dat Rosa dood is gegaan moet je zo snel mogelijk van je af zetten. Het gemis zal blijven. Dat zal zwaar zijn en z'n weerslag hebben, maar de periodes waarin je daar minder last van hebt zullen langer worden.' Dat is wel overeenkomstig mijn ervaring.

Wat mij troost is dat ik nieuwe dingen aan het doen ben. Ik volg een video-opleiding en leg daar echt mijn ziel in. Ik ontdek nieuwe kanten van mijzelf. Ik heb erg de behoefte om op mijn manier spiritueel te zijn, voelend, reflecterend. Nu er allerlei eisen aan mij gesteld worden om dingen vorm te geven, merk ik dat ik die creatieve kant - die er natuurlijk altijd gezeten heeft - erg heb ingekaderd. Door met mijn andere hersenhelft bezig te zijn heb ik die weggedrukt. Ik ben exacte wetenschapper en manager en dat vraagt veel denkwerk. Nu ben ik die creatieve kant aan het ontwikkelen. Ik heb daar het belang van ingezien. De noodzaak eigenlijk, het is niet eens een keuze. Ik sla nieuwe wegen in. Dat is nodig voor mijn survival.


Fragment uit het interview met de vader van Rosa, gehouden op 16 oktober 2006.
Rosa is in 2003 plotseling overleden, ze was toen bijna negen jaar oud.
Carlijn de Roos is psycholoog - psychotherapeut en werkt als coördinator bij het Psychotraumacentrum Kinderen en Jeugd, onderdeel van de GGZ Kinderen en Jeugd, Rivierduinen te Leiden.