Gijs wilde per se niet over zijn ziekte praten. Ik denk dat hij wel geweten heeft dat hij dood zou gaan, maar het is nooit uitgesproken. Ik zag er vreselijk tegenop dat ik de vraag 'Mama ga ik dood?' zou moeten beantwoorden. Dan had ik 'ja' moeten zeggen. Ik kon toch niet zeggen dat het niet zo was? En hoe ga je dan verder? De meningen hierover zijn trouwens verdeeld. Een verpleegkundige vond dat ik het hem moest vertellen omdat het mij anders altijd zou blijven achtervolgen. Maar je gaat toch niet naar je kind toe om te zeggen dat het nooit meer beter wordt?
Het is goed zo. Ik heb er geen last van. Ook niet van het feit dat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Hij was in coma, je kon geen contact meer met hem maken. Het ging heel snel. We waren bij hem. Daar ben ik blij om. Mijn grootste angst was dat ik hem 's ochtends dood aan zou treffen.
Ik vind het lastig om te zeggen wat erger is: plotseling overlijden of overlijden na een ziekbed. Bij een ernstig ziekbed - waarbij duidelijk is dat je kind gaat sterven - heb je nog de mogelijkheid om een aantal leuke dingen te doen. Wij zijn bijvoorbeeld naar de Efteling geweest. We namen elke keer een beetje afscheid van iets van Gijs. Hij kon steeds iets niet meer. Het rouwen was in feite al begonnen. Je krijgt reservetijd. Volgens mij word je gek van ellende als je kind plotseling omkomt bij zoiets als een auto-ongeluk.
Het bericht dat hij kanker had, is wel als een mokerslag aangekomen. En het was heel moeilijk om hem te zien aftakelen. Op een gegeven moment kon hij eigenlijk niets meer. Dat was zo erg. Als ik nu foto's zie van een paar dagen voor zijn overlijden kan ik alleen maar denken: wat is dit vreselijk, hem is echt verder lijden bespaard gebleven.
Fragment uit het interview met de moeder van Gijs, gehouden op 3 juli 2006.
In 1999 wordt er bij Gijs een tumor ontdekt bij de hersenstam. De tumor is al te groot om behandeld te kunnen worden. Er wordt door de artsen geen enkele hoop gegeven. Vier maanden na de ontdekking overlijdt Gijs thuis. Hij is zesenhalf jaar oud geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten