DAGBOEK 24 juli 2003

Ik beweeg me als een schim over de camping. Ik vermijd elk contact, behalve het hoogst noodzakelijke. Terwijl ik soms bijna ontplof van verdriet. Wat dus ook gebeurde: ik ben in een gigantische huilbui geschoten tijdens de afwas in het washok. Gewoon doordat ik inging op de uitnodiging voor een kletsje van een belangstellende campinggenote. Alle opgekropte emoties zochten een uitweg. Tot ontsteltenis van de nietsvermoedende ander. Vreemd genoeg kon ik na deze uitbarsting wel met haar over het weer en het stokbrood keuvelen. De dood van Justin is te groot om alleen te dragen.