De geboorte en het overlijden van Kobie hebben ons veel gebracht. Ik hecht meer waarde aan kleine dingen, kan dankbaar zijn voor de wortels die in de tuin groeien. De essentie van het leven is duidelijker geworden. Ik heb ook een ruimere kijk op het leven gekregen. Als ik kwaad doe aan mijn medemens, doe ik kwaad aan mijzelf.
Vroeger moest ik niets weten van spiritualiteit. Nu denk ik: dit is niet voor niets geweest. Ik ben gaan geloven in leven na de dood. Er is iets waar wij geen vat op hebben. Ik heb twee keer iets bijzonders meegemaakt. Ik houd van lavendel, nam het mee naar het ziekenhuis, heb het kistje ermee besprenkeld. Een half jaar na het overlijden zijn we verhuisd. Ik had het daar heel moeilijk mee. Tijdens het uitpakken van de dozen roken mijn moeder en ik ineens een heel sterke lavendelgeur in de gang, alsof er een flesje was omgevallen. Maar dat kon echt niet gebeurd zijn! Op het eind van mijn zwangerschap heb ik nog een jurkje gekocht, terwijl ik wist dat ik het nauwelijks meer zou dragen. Bij de crematie wilde ik iets wits aan. Ik herinnerde mij ineens die jurk. Toen ik hem tevoorschijn haalde bleken er twee mieren op de stof afgebeeld te staan. Die had ik eerder niet gezien. En de afgekolfde melk voor Kobie werd in het ziekenhuis bewaard met een labeltje met een mier erop... Het zijn geen bewijzen, maar het zet voor mij wel de poort open naar leven na de dood.
Fragment uit het interview met de moeder van Kobie, gehouden op 24 juli 2012. Drie dagen na haar geboorte bleek Kobie leukemie te hebben. Ze is in 2010 overleden, 17 dagen oud. Zie ook sterrenkindjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten