GASTBLOG van de moeder van Laura Roos

Ik vertel altijd dat ik drie kinderen heb als dit onderwerp ter sprake komt. En dat de oudste zoon 8 is en de jongste 2. Als mensen werkelijk luisteren, dan vragen ze mij naar de derde. Dan vertel ik hoe het zit, maar wel zo normaal mogelijk. Want de manier waarop je dit brengt, bepaalt voor een groot deel de reactie van de ander. 

Als mensen niet goed luisteren vragen ze niets. Ook niet erg, want ik luister ook niet altijd even goed naar een ander. Soms door zenuwen, soms door haast, soms door een hoofd vol met planningen. Dus zeg ik er dan ook niets over. Over mijn mooie Laura Roos, mijn enige dochtertje, maar 6 weken oud geworden in 2009.

Mijn gynaecoloog zei destijds dat je anderen moet leren met je om te gaan in dit verdriet. Door schade en schande ben ik knap wijs geworden. Wat niet echt handig is, is vertellen dat mijn derde kind dood is, om vervolgens afwachtend te kijken naar mijn gesprekspartner hoe hij of zij reageert. Die kan op dat moment alleen nog maar falen in zijn reactie en dat weet hij. Tenzij er een lotgenoot tegenover je zit, die faalt niet.

Dus mijn kunst is om er achteraan te zeggen: 'Zeg, wat is die koffie lekker! Nespresso? Ja, overleden. Dat was me wat.'
Of iets in die trant.
Het haalt de lading er een beetje af, waardoor een praatje of gesprek iets makkelijker gaat.

Neemt niet weg dat er altijd mensen zijn die geen zin hebben in zware kost. Zoals mijn buurvrouw, die bikkelhard tegen me zei, toen ik uitgleed over de bult muesli op het laminaat, veroorzaakt door de jongste, een regelrecht varkentje,:

'Geniet JIJ er nu maar van.'
Oftewel: kop houden alsjeblieft.

Gastblog van Astrid Feitsema, moeder van Laura Roos.
In mei 2009 werd Laura Roos geboren na een zwangerschap van 29 weken. Ze werd 'gehaald' vanwege zwangerschapsvergiftiging van haar moeder. Ze is overleden aan een darminfectie.
Laura Roos heeft zes weken geleefd.