Ik heb veel bewondering voor mijn vrouw, voor hoe zij in het leven staat. Ze is op zoek gegaan naar de betekenis van de dood. Ze leest veel over het boeddhisme en begrijpt steeds beter hoe je op een andere manier tegen leven en dood aan kunt kijken dan hier gangbaar is. Ik leer van haar. Voor mij is alles wat met de dood van Luuk te maken heeft verbonden met verdriet. Zij kan bij wijze van spreken heel verguld naar een video van Luuk kijken. Ik zit er altijd bij te janken.
Mijn broer zei op de begrafenis dat we met z'n drieën een driehoek vormen, een stevige basis waarop van alles kan groeien en bloeien. Zo voelt het ook. De basis tussen ons is ongelooflijk sterk. Dat kan niet misgaan.
Ik geloof - zonder dat ik het kan onderbouwen - dat als ouders scheiden na het overlijden van hun kind, er al iets niet goed zat in het fundament. Onze ervaring is dat na de dood van Luuk alles wat al een beetje rammelde, wat niet klopte, slechter is geworden. En dat de dingen die goed waren, beter zijn geworden. De scheidslijn is duidelijker. Bij elkaar blijven heeft te maken met verbondenheid en inleving. Mijn raad? Doe moeite, echte moeite, om te snappen, te doorvoelen, waar de ander zich mee bezighoudt.
Fragment uit het interview met de vader van Luuk, gehouden op 20 oktober 2006.
Luuk is in 2004 plotseling overleden. Hij was toen ruim vijfenhalf jaar oud. Hij heeft een ouder zusje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten