De volgende fragmenten en zinnen vind ik herkenbaar, verhelderend en bemoedigend:
We leven in een maatschappij waarin voortdurende gezegd wordt: “Het komt wel goed.” Maar het komt natuurlijk niet altijd goed.
Wat helpt wel? In eerste instantie helpt er niks.
Het lijkt heel oneerlijk, waarom overkomt mij/ons dit? Het is eigenlijk juist het meest eerlijke omdat het kan iedereen overkomen.
Accepteren dat het leven niet maakbaar is.
Ik heb veel gehad aan de metafoor van het doolhof om mezelf te kunnen én mogen zijn.
De weg naar de uitgang gaat via doodlopende wegen.
Je probeert in het leven steeds te doen wat goed is en wat je tot dan toe kunt zien.
Het helpt mij om het oordeel er een beetje af te halen, wat lucht toe te laten.
Eb en vloed.
Het leven zwabbert.
Uiteindelijk kom je er toch wel!
Er zijn veel taboes rondom rouw. Maar: niet alles is erg, en ook niet de hele tijd...
Het heeft me ook veel zelfvertrouwen gegeven.
Zoeken, waar vind ik het dan? Is het nog ver? Moe zijn van het zoeken.
Ongelooflijk eenzaam proces.
Maar de enige weg is rechtdoor, je moet door, je kunt niet meer terug.
Mijn aller diepste punt was ook mijn omwenteling.
Ik ben er nog, er staat niets meer, maar ik ben er nog.
Ik doe dit.
Ik kan dit.
Ik weet nog niet hoe, maar ik ben er nog.
Vanuit het sterven kan iets ontkiemen. Er komt iets nieuws naar voren.
Het begint vanuit het verlatene.
Laat je leven niet leiden door de beperkingen. Het leven gaat gewoon door.
De ankerpunten zijn de dingen die jouw leven van waarde maken. Niet de beperkingen. Anders zit je steeds in de wachtkamer, terwijl het leven nu is.
Mooi en een absolute aanrader voor iedereen die daartoe de gelegenheid heeft:
Pauline heeft haar man Boudewijn vijf uur lang geïnterviewd om antwoorden te verzamelen op vragen die de kinderen later ooit misschien gaan stellen. Deze vragen heeft ze verzameld bij mensen die jong hun vader verloren.
Bekijk de aflevering hier:
https://www.npostart.nl/de-verwondering/07-03-2021/KN_1725070
Geen opmerkingen:
Een reactie posten