DAGBOEK Moed

Bijna anderhalf jaar geleden, op 11 mei 2020, overleden vijf van de zes ervaren surfers die de zee ingingen bij Scheveningen. Onderzoek wijst uit dat een verstikkende schuimlaag de oorzaak is geweest van dit surfdrama.

Op LinkedIn las ik een post van Nanco Vrijland. Zijn maat Ruurd Mosterd overleefde de ramp. Nanco deelt (een deel) van het bericht dat Ruurd hem op 15 mei 2021 appt:

Zee

'Het gedeelde verlies, de leegte, wordt gevuld met liefde. Alle families uitvoerig gesproken, ik heb uit mijn hart gesproken tot eenieder. Ik heb vanmorgen de zee aangeraakt. De zee was een beest geweest, maar hij groette mij als een nieuwe warme vriend. Dat laat mij niet meer los. Het leven ontvouwt zich momenteel van minuut tot minuut. Hier en nu ten volle, met alles wat er is. Mijn hart stroomt, mijn hart bloedt, mijn hart breekt, mijn hart vult. Eb en vloed.'

Nanco vult aan:"Ruurds woorden zeggen me veel over de moed die hij heeft hier mee om te gaan. Het is immers zijn eigen grote hart dat de groet als nieuwe warme vriend alweer mogelijk maakt. Zo kan Ruurd zin geven aan wat is gebeurd. Door te rouwen en door nog meer te leven. Door zijn ervaring te gebruiken in het begeleiden van mensen, onder meer in omgaan met verlies."

Ik lees de post een aantal keer, om twee redenen.
Omdat ik de woorden 'mijn hart stroomt, mijn hart bloedt, mijn hart breekt, mijn hart vult. Eb en vloed' zo mooi gekozen vind.
En omdat het me aanzet om na te denken over 'moed hebben'. Heb je moed nodig om verlies te verwerken, om het verlies aan te gaan? Ben je moedig als je overeind blijft? Ben je moedig als je je gevoelens kunt verwoorden? En wat betekent het dan als je onderuit gaat of de woorden niet kunt vinden? Ontbreekt het je dan aan moed?

Overleven

Ik heb regelmatig te horen gekregen dat mensen mij dapper vonden, moedig, sterk. Maar ik ervoer dat helemaal niet als zodanig. Ik deed maar wat. Ik heb nooit gedacht: vandaag ga ik dapper zijn of sterk. Ik overleefde en zocht naar manieren om te kunnen overleven. Mijn manieren. In mijn situatie, met de mensen en alles om mij heen waar ik mee verkeerde.

Kracht

Wat ik wel heb ervaren is dat je ongelooflijk veel meer (aan)kunt dan je denkt! Kennelijk boor je een onvermoede kracht aan op het moment dat je die nodig hebt. Daar hoef je zelfs niets voor te doen. Je kunt je er ook niet op voorbereiden, het valt niet te leren, je weet niet eens dát je die kracht hebt.

Vandaag

Vandaag is het de geboortedag van Justin. Hij zou 23 geworden zijn. Waarschijnlijk, want we weten natuurlijk niet of hij nu nog geleefd had als hij toen niet was overleden.
Maar dat doet er eigenlijk niet toe. Het is gegaan zoals het gegaan is. Ik heb vanochtend niet in zee gezwommen. Ik wilde wat tijd om te mijmeren, foto's te kijken, mijn Justin-cd te luisteren en te schrijven. Ter compensatie heb ik een koude douche genomen (geloof het of niet: ik doe dat nooit, vind het écht niet fijn) en ja, daar had ik moed voor nodig! ;-)